شايد ساده ترين توضيح در مورد علت يادگيري رياضيات، آن باشد که رياضيات با زندگي ما و به طور کلي با جهان اطراف ما عجين شده است. براي پيوند دادن رياضيات با دنياي واقعي روشهاي متفاوتي وجود دارد که با توجه به اهداف آموزشي موضوعات رياضي و امکانات در دسترس مي توان از آنها استفاده کرد. در اين جا به معرفي بعضي از اين روشها مي پردازيم:
- کاربرد رياضي در زندگي: در صورتي که کاربرد رياضي در زندگي براي کودکان توضيح داده نشود اين سوال هميشه در ذهن دانش آموز باقي مي ماند که به چه دليل بايد رياضي خواند؟ و رياضي به چه درد مي خورد؟ مي توان به تاريخ علم توجه نشان داد و درباره مردان عمل و ارتباط رياضي با عمل صحبت کرد و به آنها نشان داد که چگونه آنها با استفاده از رياضي کارهاي مهمي در نجوم، مهندسي، کامپيوتر و غيره انجام داده اند تا نقش رياضي در زندگي را درک کنند.
- استفاده از داستان: مي توان از داستانها براي ايجاد انگيزه يادگيري رياضيات در کودکان و برقراري رابطه بين رياضيات و دنياي کودکان استفاده کرد. به عنوان مثال در داستانهاي کودکانه مفاهيمي چون بلندتر، کوتاهتر، سبکتر، سنگين تر، بيشتر، کمتر و غيره وجود دارد که معلم با انتخاب داستان مي تواند اين مفاهيم را براي کودکان واقعي کند.
- استفاده از تصاوير: استفاده از اطلاعات و راهنماي هاي تصويري مي تواند، مهارتهاي آموخته شده کودکان را معنادار کند. به عنوان مثال اگر کودکان مشغول حل مسائل جمع يا تفريق مي باشند، مي توان جمع يا تفريق ها را به اشياء واقعي که تصويرشان در صفحه است ربط داد. استفاده از تصاوير مي تواند به کوکان کمک کند تا تصاويري در ذهنشان بسازند که براي فکر کردن به ايده هاي رياضي برايشان مفيد باشند.
- تصوير سازي ذهني: کودکان مي توانند در ذهن خود تصاويري از ايده ها و روشهاي رياضي را بسازند. اين الگوسازي ذهني، تصويرسازي ذهني ناميده مي شود. تصويرسازي ذهني نقش مهمي در کمک به کودکان براي رشد آگاهنه درک رياضي دارد. استفاده از تصويرسازي ذهني از اواخر قرن نوزدهم مورد توجه قرار گرفت. به عنون مثال در اوايل قرن بيستم، يک معلم رياضي از تصوير سازي ذهني براي آموزش مفاهيمي مثل صفر استفاده نمود. او از دانش آموزان مي خواست که چشمانشان را ببندند و از تمرين هاي داده شده در ذهن خود تصويري بسازند. اين کار به کودکان کمک مي کرد که از ايده هاي رياضي درک بهتري پيدا کنند.