اهميت بازي در پيشرفت شناختي کودکان بارها اثبات شده است، در واقع تمايل کودکان به بازي يا بازيگوشي با مهارتهاي تفکر خلاق مرتبط است. بازي عمده ترين شکل فعاليت کودک و مناسبترين آن براي رشد استعداد ايجادگري و خلاقيت به شمار مي رود، بازي در کودک تحول به وجود مي آورد. در طي بازي، کودک ضمن تقليد از بزرگسالان خاطره ها تجارب شخصي خود را نيز به آن مي افزايد و تصورات خود را با داستانها، کتابها، فيلمها و ساير معلومات کسب شده ترکيب مي کند. خلاقيت، ايجادگري و آفرينندگي از پيروي و تقليد که در قالب بازي به نمايش در مي آيد، آغاز مي شود. تفکر خلاق در کودک به وي‍ژه در بازي هاي ابتکاري پديدار گشته و رشد مي کند. خلاقيت کودکان در تجسس و انتخاب وسايل بازي آشکار مي گردد. کودک با کمک وسايل و ابزاري از قبيل کلمات، حرکات،ژست ها، اسباب بازي هاي گوناگون و غير نقشه بازي خود را اجرا مي کنند.علت ديگر افزايش خلاقيت اين است که بازي موانع خلاقيت و سکون فکري و روانشناختي را از پيش پاي افراد بر مي دارد و حل مسائل را با روندي لذت بخش و سرگرم کننده به پيش مي برد. همچنين تحقيقات نشان داده است که دانش آموزاني که در جلسات بازي حضور داشته اند در يافتن راه حل هاي اصيل و جديد براي مسائل موفق تر هستند و زماني که کودکان در معرض آموزش روشهاي افزايش خلاقيت قرار مي گيرند، بازي خلاق را به روشهاي ديگر ترجيح مي دهند. بازي در جلسات گروهي سطح علاقه و در نتيجه ميزان مشارکت يادگيرندگان در فعاليت گروهي را افزايش مي دهد و محيط يادگيري و پرورش فکري کودکان را از حالت خشک و آمرانه و معلم محوري جدا کرده و مولد تفکر خلاق مي شود. همچنين براي آنها بازي کردن يک نياز ذاتي محسوب مي شود و نقش تقويت دروني را براي او ايفا مي کند. بازي يک روش فعال براي پرورش قوه خلاقيت و تفکر، بالا بردن سطح تفکر شناختي محسوب مي شود