هنر هشتم عنوانی است که این روزها به هنر صنعت بازی سازی اطلاق می شود. آمار منتشر شده توسط بنیاد ملی بازی های رایانه ای در سال ۱۳۸۸ نشان می دهد که در کشور بیش از ۲۰ میلیون کاربر بازی های رایانه ای وجود دارد و بیش از ۶۰ درصد این تعداد در بازه سنی ۱۲ تا ۱۸ سال هستند که به طور متوسط روزانه ۲ ساعت از وقت خود را به بازی کردن اختصاص می دهند و سالانه ۵۰ میلیون نسخه بازی رایانه ای در کشور توزیع می شود. وقتی از بازی رایانه ای صحبت می شود، اغلب اثرات منفی بازی ها و یا صرفاً جنبه تفریحی آنها مطرح است و کمتر انتظار می رود که بازی های رایانه ای بتوانند نقش ها، کارکردهای مثبت، مفید و آموزنده ای داشته باشند. در حالیکه امروزه، در بسیاری از کشورهای دنیا، آموزش های مختلف در عرصه های متنوع نظامی، آموزشی، پژوهشی، مراقبتهای بهداشتی، مدیریت حوادث غیرمترقبه، برنامه ریزی شهری، مهندسی، مذهب و سیاست از طریق بازی های رایانه ای صورت می گیرد و این بازی ها نقش عمده ای در تقویت انگیزه و آموزش کاربران دارند.
سه تفاوت عمده و بارز میان نسل دیروز و امروز وجود دارد:
۱- کودکان امروزی از طریق اینترنت به هر چیزی در دنیا دسترسی داشته و این گونه رشد یافته اند.
۲- آنها با استفاده از اینترنت، توانایی برقراری ارتباط با هر کسی را صرفنظر از سن، محل اقامت و وضعیت اقتصادی دارند.
۳- در دنیای پیشرفته کنونی، بازی های ویدئویی و رایانه ای به یکی از اصلی ترین فعالیت های کودکان در اوقات فراغتشان تبدیل شده است.
امروزه بازی های رایانه ای صرفاً سرگرمی نیستند، این بازی ها قابلیت ها و کاربردهای فراوانی پیدا کرده اند؛ و دیگر صرفاً به کودکان اخصاص ندارند. رواج و ورود آنها به زندگی روزمره همه افراد، آنها را از سرگرم کننده بودن صرف خارج ساخته و سازندگان بازی ها را بر آن داشته تا بیش از پیش از قابلیتهای آنها در عرصه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی استفاده نمایند. یادگیری مبتنی بر بازی دیجیتال، بسیار نزدیک به یادگیری بازی محور است. امروزه یادگیری بازی دیجیتال جدیدترین روند آموزش مجازی است. امروزه بازی ها نه تنها ابزاری برای سرگرمی و آموزش به شمار می روند، بلکه بر دیگر جنبه های فرهنگ نیز تاثیر می گذارند. بازی های رایانه ای ویدئویی برای نسل کنونی جوانان همان اهمیت و معنایی را دارد که سینما و تلوزیون برای نسل های گذشته داشته است.