در گذشته تصور عموم بر اين بود که نوزادان درد را احساس نمي کنند ولي تحقيقات ده سال اخير نشان داده است که سيستم هاي عملکردي، خودکار و عصبي- شيميايي نوزادان از تکامل کافي برخوردار است و نوزادان قادر به درک، تجربه و به خاطر سپاري درد هستند. در نوزادان تنش ناشي از درد حتي مختصر و کوتاه به بروز مشکلاتي نظير هيپرمتابوليک، نارسايي قلبي و روي و آريتمي هاي قلبي کمک مي کند و هورمون هاي آزاد شده از درد درمان نشده ممکن است صدمه را تشديد و از بهبود زخم جلوگيري کرده و شانس بروز عفونت و نيز طول بستري شدن در بيمارستان و شانس مرگ و مير را افزايش دهند. اگرچه نوزادان نمي توانند مثل اطفال بزرگتر درد خود را بيان کنند ولي قادرند در پاسخ به محرک هاي دردناک مجموعه اي از واکنش هاي رفتاري و فيزيولوژيک قابل مشاهده و قابل اندازه گيري نظير تغيير حالت صورت(بالا بردن ابروها، فشردن چشم ها، چين دادن شيار بيني- لبي) گريه، افزايش تعداد ضربان قلب و کاهش اشباع اکسيژني خوني شرياني از خود نشان دهند.
تسکين درد نوزادان با روش هاي غيرداروئي:
- در آغوش گرفتن
- مکيدن غيرتغذيه اي
- تکان دادن
- تغيير دادن وضعيت نوزاد
- تحريک لمسي غيردردناک
- استفاده از محلول هايي با طعم هاي مختلف
در اين ميان تماس پوست با پوست مادر- نوزاد يا مراقبت به شيوه کانگورو شکلي از آغوش گرفتن است. در اين روش نوزاد کاملاً لخت شده و تنها با يک پوشک و کلاه در تماس مستقيم با پوست شکم و سينه مادر قرار مي گيرد. اين روش براي اولين بار در سال ۱۹۷۹ به وسيله متخصصين نوزادان کشور کلمبيا ابداع شد و در حال حاضر در بسياري از کشورهاي در حال توسعه و توسعه نيافته در حال اجراست. مراقبت با روش کانگورويي در کلمبيا جهت نگهداري درجه حرارت بدن نوزاد زماني که انکوباتور در دسترس نبود استفاده مي شد. در آلمان نوزادان با وزن ۵۰۰ گرم به طور روتين پس از تولد به طريق کانگورويي نگهداري مي شوند و در آفريقاي شمالي روش مراقبتي کانگورويي معمول است. شبکه جهاني مراقبت با روش کانگورويي استفاده از اين روش را در ۲۴ ساعت اول تولد توصيه مي نمايد. همچنين مي توان براي کاهش درد واکسيناسيون در زمان خونگيري از پاشنه نوزاد اين روش را بکار برد.