کودک و مادر به صورت غریزی به یکدیگر دلبستگی پیدا می کنند و نوزاد به صورت فطری طوری آفریده شده است و رفتارهایی از او سر می زند که سبب می شود اطرافیان از او مراقبت کنند و در کنارش بمانند؛ این رفتارها شامل گریستن، خندیدن و سینه خیز رفتن به طرف افراد است. بر این اساس نوزاد آمادگی ذانی برای دلبستگی پیدا کردن را دارد. و این دلبستگی از طریق نزدیگی نوزاد به مادر، سلامتی و امنیت وی را تضمین می کند. اسلام توصیه های فراوان و متناسبی با دلبستگی کودک دارد و رعایت آنها به صورت طبیعی، دلبستگی را در کودک ایجاد می کند.
از نظر اسلام خصوصیات اولیه مادر بر ارتباط دلبستگی تاثیر مهمی دارد. در واقع انتخاب همسر مناسب (مادر کودک آینده) یکی از مهم ترین عوامل شکل گیری دلبستگی محسوب می شود. ویژگی هایی مانند نرم خویی، مهربانی و پرهیز از خشونت ملاک هاش شخصیتی است که در انتخاب همسر در خصوص زنان مورد توجه اسلام قرار گرفته است. این صفات شخصیتی، زن را آماده می کند تا بتواند به خوبی نقش مادری را برای کودک خود ایفا کند و در پرتتوی این ایفای نقش، دلبستگی مطلوب درنوزاد شکل بگیرد. وجود صفت عطوفت و مهربانی در مادر موجب می شود تا در ارتباط با فرزندش از بروز هیجان های منفی که ریشه و منشاء دلبستگی ناایمن است، پرهیز کند، به خواست های کمک طلبی کودک توجه نموده و باعث افزایش رفتارهای سازشی کودک شود. مهربانی موجب می شود تا مادر نسبت به نیازهای کودک خود حساس باشد و زمانی که پیامی از سوی کودک صادر می شود، به سرعت نسبت به آن واکنش نشان دهد و تمام تلاش خود را به کار گیرد تا نیازهای فرزند خود را برطرف و زمینه ایجاد دلبستگی ایمن را در او ایجاد کند.
در روایت اسلامی تاکید شده در انتخاب همسر، ویژگی های ذاتی او که از طریق وراثت قابل انتقال به کودک است مورد توجه قرار گیرد. اگر مادر بهره هوشی پایینی داشته باشد، این ویژگی ها به نوزاد او نیز منتقل می شود و رفتارهای نوزاد با مشکل روبرو می شود. نوزادی که بهره هوشی پایینی دارد، نمی تواند والدین رابه سمت خود جذب کند و مادرش هم که بهره هوشی پایینی دارد، توانایی انجام وظایف مادری را دارد و نمی تواند پیام های نوزاد خود را درک کند. بدیهی است در چنین شرایطی روند شکل گیری دلبستگی مختل می شود.
یکی دیگر از عواملی که در شکل گیری دلبستگی تاثیر گذار است، دوران پیش از تولد است. در اسلام بر اهمیت زمان و مکان و حالات روانی والدین در زمان آمیزش و تغذیه پدر و مادر به هنگام انعقاد نطفه تاکید ویژه می شود. به عنوان مثال نزدیکی و مجامعت در حالات قاعدگی، احتلام و خضاب بستن آثار نامطلوبی در طول انعقاد نطفه بر جنین خواهد داشت. این آثار نامطلوب به صورت ضایعات عقلی، روانی و جسمی مانند دیوانگی، کوری، کر و لالی، بیماری های پوستی، جذام و غیره بوره می کند. بنابر این می توان گفت رعایت نکردن مستحبات ومکروهات زناشویی روند شکل گیری دلبستگی را با مشکل روبرو می کند.
اسلام بر تغذیه کامل مادر در وران بارداری برای محقق شدن سلامت نوزاد از لحاظ جسمانی وروانی تاکید دارد.نوع تغذیه مادر بر ویژگی های نوزاد از لحاظ زیبایی، صبور بودن و بالا رفتن توان هوشی تاثیر مثبت دارد. امام صادف علیه السلام می فرماید به زنان باردار خود میوه به بدهید تا فرزندان زیبا بیاورند یا پیامبر اسلام (ص) می فرماید به زن باردار در ماه آخر بارداری خرما بدهید تا فرزند او بردبار و پرهیزگار شود. براساس این روایات، نوع تغذیه مادر بر خلق وخوی نوزاد تاثیر می گذارد و مهمترین ویژگی طفل در دلبستگی، خلق و خوی او است. نوزادان با خلق و خوی متفاوت، واکنش های متفاوتی از طرف والدین بر می انگیزند. در کل با در نظر گفتن عواملی که پیش از تولد در زمینه رشد دلبستگی از دیدگاه اسلام وجود دارد و در نظر گرفتن ویژگی شخصیتی مادر که باید هنگاه انتخاب همسر مورد توجه قرار گیرد و در نظر گرفتن شرایط انعقاد نطفه، نوع تغذیه مادر دوارن بارداری می توان دلبستگی خوبی مابین مادر و نوزاد ایجاد کرد.