از میان عوامل متعدد تاثیر گذار در رشد خلاقیت کودک؛ تحقیقات بسیاری شیوه های آموزشی، جنبه های عاطفی – شناختی کودکان و نیز مسایل تربیتی را مورد توجه قرار داده اند. اما تاثیر کیفیت محیط فیزیکی زندگی و فضای معماری در پرورش خلاقیت بسیار کم مورد توجه قرار گرفته است. و این در حالی است که؛ در سنین ۳- ۷ سالگی، خلاقیت کودک جنبه عملی پیدا می کند و طی این سال ها از محیط تاثیر بیشتری می گیرد. اصول طراحی فضای مسکونی، که باعث افزایش خلاقیت کودکان می شود ، شامل موارد زیر است:
۱- طراحی و ایجاد فضاهای کالبدی مسکونی با استفاده از بدنه های تحریک کننده و بازی ساز: 
- فراهم آوردن امکان حضور طبیعت و عناصر طبیعی ( از قبیل گیاهان، فضای سبز، آسمان، ستارگان و ماه، نور آفتاب) در فضای مسکونی و طراحی فضای سبز و منظر طبیعی در داخل و خارج فضای مسکونی با در نظر گرفتن اصل نظارت پذیر بودن.
- استفاده معمارانه از آب یا به کارگیری امکانات متنوع آن (شفافیت و سیالیت، حرکت، جریان، صدا) در فضاهای داخل، خارج و محوطه و امکان دسترسی بدون خطر کودک به آن.
۲- ایجاد آرامش و امنیت روانی با طراحی و ایجاد فضای مسکونی امن ( ایمنی کالبدی):
- استفاده حداکثری از نور طبیعی در فضاهای مسکونی با به کارگیری روش های معمارانه  و امکاناتی که نور طبیعی می تواند در اختیار طراح قرار دهد.
- استفاده از مصالح طبیعی در بدنه های داخلی و خارجی فضای مسکونی
- استفاده از فرم ها با خصوصیت آرامش بخشی و پرهیز از به کارگیری بدنه های تیز
- طراحی فضاهای نظارت پذیر
- طراحی و ایجاد فضاهای پیچیده و چالش بر انگیز
- ایجاد فضای ارایه کننده داده های محیطی و بصری فراوان در بدنه های فضاهای داخلی و خارجی مسکونی
-ایجاد بدنه های فضای مسکونی با مصالح ترکیبی طبیعی با استفاده از معیارها و راهکارهای طراحانه
- استفاده از ترکیب نور و فرم، در بدنه های داخلی و خارجی فضای مسکونی؛ که باعث ایجاد فضایی با تنوع کالبدی و پیچیده و چالش برانگیز شود.
- طراحی و ایجاد فضاهای مسکونی تغییر پذیر و منعطف ( انعطاف پذیری فضایی و فرمی)
- تغییرپذیری و ترکیب پذیری مبلمان
- طراحی پلان آزاد و تقسیم فضا با استفاده از جدا کننده های قابل جابجایی
- امتداد فضای باز و بسته و ایجاد مفاصل بین فضایی قابل استفاده
منبع:
برگرفته از مقاله اصول طراحی فضای مسکونی، با رویکرد ارتقاء خلاقیت کودکان ۳-۷ ساله در ایران منتشر شده در سایتSID.IR