درس ۱۵ اینترچنج ۱ درباره آوردن یک بهانه برای انجام ندادن کاری یا نپذیرفتن یک دعوت است. گرامر این درس استفاده از حال استمراری برای بیان انجام کاری در آینده است. در ابتدا با تعدادی از بهانه ها و دلایل برای رد یک درخواست آشنا می شویم:
I'm busy that night. آن شب من سرم شلوغ است
I can't find a babysitter. من نمی توانم کسی را برای مراقبت از بچه پیدا کنم
I'm not feeling well. حالم خوب نیست
I have to work then. مجبورم کار کنم
I have class that night. من آن شب کلاس دارم
My parents are visiting from out of town. والدینم می خواهند برای سر زدن، از خارج از شهر بیایند
I need to stay home with my new puppy. من با سگ جدیدم باید خانه بمانم
My favorite TV show is on that night. فیلم مورد علاقه ام آن شب پخش می شود
I have to get up early the next morning من صبح روز بعد مجبورم زود از خواب بیدار شوم
مکالمه: Making plans برنامه ریزی کردن
Lynn: Say, Miguel, what are you doing tonight? Do you want to go bowling?
لینا: سلام میگول، امشب می خواهی چیکار کنی؟ می خواهی بروی بولینگ بازی کنی؟
Miguel: I'd love to, but I can't. I'm going to a soccer match with my brother
.
میگول: دوست دارم اما نمی توانم. می خواهم با برادرم به مسابقه فوتبال برم.
Lynn: Oh, well, maybe some other time.
لینا: آه، خوب، شاید یک وقت دیگر.
Miguel: Are you doing anything tomorrow? We could go then.
میگول: می خواهی چیزی فردا انجام دهی؟ پس می توانیم فردا برویم.
Lynn: Tomorrow sounds fine. I'm going to work until five.
لینا: فردا خوب به نظر می رسد. من تا ساعت ۵ سرکار می روم.
Miguel: So let's go around six.
میگول: خوب بیا حدود ساعت ۶ برویم.
Lynn: OK. Afterward, maybe we can get some dinner.
لینا: بسیار خوب. پس از آن شاید بتوانیم مقداری شام بخوریم.
Miguel: Sounds great.
میگول: عالی به نظر می رسد.
گرامر: وقتی مطمئن هستیم کاری را در آینده انجام می دهیم (معمولا" یک کار) از be going to استفاده می کنیم ولی وقتی چند کار را پشت سر هم در آینده می خواهیم انجام دهیم و برنامه ریزی کرده ایم از زمان حال استمراری ing فعل + am/is/are + فاعل بهره می بریم.
پیام گذاشتن برای دیگران می تواند در قالب یک جمله خبری بیان شود یا بصورت یک درخواست بکار رود.
مکالمه:
Can I take a message می توانم پیغامتان را بگیرم
Secretary: Good morning, Parker Industries.
منشی: صبح بخیر، صنایع پارکر.
Mr. Kale: Hello. May I speak to Ms. Graham, please?
آقای کال: سلام. ممکن است با خانم گراهام صحبت کنم لطفاً؟
Secretary: I'm sorry. She's not in. Can I take a message?
منشی: متاسفم. او اینجا نیست. می توانم پیغامتان را بگیرم؟
Mr. Kale: Yes, please. This is Mr. Kale.
آقای کال: بله لطفاً. من آقای کال هستم.
Secretary: Is that G-A-L-E?
منشی: جی- ای - ال - ای
Mr. Kale: No, it's K-A-L-E.
آقای کال: نه آن کی- ای - ال - ای است.
Secretary: All right.
منشی: بسیار خوب.
Mr. Kale: Please tell her our meeting is on Friday at ۲:۳۰.
آقای کال: لطفاً به او بگو جلسه ما روز جمعه ساعت ۲:۳۰ است.
Secretary: Friday at ۲:۳۰.
منشی: جمعه ساعت ۲:۳۰
Mr. Kale: And could you ask her to call me this afternoon? My number is (۶۴۶) ۵۵۵-۴۰۳۱.
آقای کال: و می توانید از او بخواهید امروز بعد از ظهر با من تماس بگیرد؟ شماره من (۶۴۶) ۵۵۵-۰۴۰۳۱ است
Secretary: (۶۴۶) ۵۵۵-۴۰۳۱. Yes, Mr. Kale. I'll give Ms. Graham the message.
منشی: (۶۴۶) ۵۵۵-۴۰۳۱ بله آقای کال . من پیام را به خانم گراهام خواهم داد.
Mr. Kale: Thank you. Good-bye.
آقای کال: متشکرم. خدا نگهدار
Secretary: Good-bye.
منشی: خدا حافظ
Reading
What do these things have in common: a stranger's personal problems, details about a business meeting, the food in someone's refrigerator, someone's medical issues, and a private argument? These are all things you hear about when the people around you don't practice good cell phone etiquette! Most people find cell phones a necessity in their day-to-day lives. But we've all sat next to someone talking too loudly, listening to loud music, or playing a loud beeping game on a cell phone. But a recent report shows that white most people are annoyed by cell phone rudeness, most admit to doing it, too. What can you do to practice better etiquette? Here are a few rules:
این ها چه چیزهای مشترکی دارند: مشکلات یک کارمند غریبه، جزئیاتی درمورد یک جلسه تجاری، غذا در یخچال یک شخص، مسایل پزشکی یک فرد و بحثی خصوصی؟ اینها همه چیزهایی است که شما از مردم اطرافتان وقتی که آداب استفاده از تلفن همراه را رعایت نمی کنند می شنوید. بیشتر مردم تلفن های همراه را یک ضرورت در زندگی روزمره خود می دانند. اما همه ما کنار افرادی نشسته ایم که با صدای خیلی بلند صحبت می کنند، به موسیقی با صدای بلند گوش می دهند یا یک بازی را با صدای بلند با تلفن همراه بازی می کنند. اما تحقیقات اخیر نشان داده است که بیشتر افراد سفید پوست از خشونت های تلفن همراه اذیت می شوند و بیشتر افراد اعتراف می کنند که این کارها را انجام می دهند. چه کارهایی ما می توانیم انجام دهیم تا آداب را بهتر رعایت کنیم؟ در اینجا تعدادی از قوانین آورده شده است:
Off means off! Respect the rules of restaurants and other public places. If a sign says "No cell phones," don't use your phone - for anything.
> Keep private conversations private! Speak softly and for a short time. Observe the ۳-meter (۱۰-feet) rule - stay away from other people.
> Lights off, phone off! Never take calls or send text messages in a theater, at the movies, or at a performance. Turn your phone or your ringer off.
> Pay attention! Talking or texting while driving is dangerous. Listening to music with headphones while driving is dangerous. Crossing the street while playing a game or checking your email is dangerous. You get the picture
>خاموش یعنی خاموش! به قوانین رستوران و دیگر اماکن عمومی احترام بگذارید. اگر علامتی می گوید تلفن همراه ممنوع است. از تلفن همراه استفاده نکن- برای هر چیزی.
>مکالمات خصوصی را خصوصی نگهدار! به آرامی و به مدت کوتاه صحبت کن. قانون سه متر (۱۰ فوت) را رعایت کن- از دیگران فاصله بگیر.
>چراغها خاموش، تلفن همراه خاموش! هرگز در تئاتر، سینما یا نمایشنامه زنگ نزنید یا پیام نفرستید. تلفن همراه را خاموش کنید یا روی حالت بی صدا قرار دهید.
>توجه کنید! صحبت کردن یا پیام ارسال کردن در هنگام رانندگی خطرناک است. گوش کردن به موسیقی با هدفن در هنگام رانندگی خطرناک است. هنگام عبور از خیابان بازی کردن یا بررسی ایمیل ها خطرناک است. به تصویر نگاه کنید.
Cell phones have become mini-computers that people depend on ۲۴ hours a day. But don't let yours become a nuisance - or a danger - to others! Next time you're getting ready to use yours, stop and consider the people around you.
تلفن های همراه به مینی کامپیوتر تبدیل شده اند که مردم ۲۴ ساعت شبانه روز به آنها وابسته هستند. اما اجازه ندهید تلفن همراهتان به مایه مزاحمت یا خطر برای دیگران تبدیل شود! دفعه بعد که خواستید از تلفن همراهتان استفاده کنید، مکث کنید و ملاحظه مردم اطرافتان را بکنید.