در آیین ها و اعیاد کهن ایران زمین بیشتر جشن ها را به همراه خوان هایی برگزار می کردند که هر کدام دارای انواع خوراکی های و نمادهای خاص خود بود. خوان نوروز نیز هفت سین نامیده می شد که مشخصات خاص خود را داشت. اینکه سفره هفت سین را بر عدد هفت بنا نهادند، شاید به این دلیل باشد که عدد هفت دارای جایگاه مقدس و خاصی بوده است. چرا که واژگان هفت آسمان، هفت دریا، هفت گیاه و تقسیم بدنی هفت روز هفته، خود نشان از اهمیت این عدد نزد ایرانیان بوده و هست.
 اجزاء  هفت سین شامل:
سمنو: از جوانهای تازه رسیده گندم تهیه می شود که خوردن آنها موجب نیرومندی و باروری در تمام سال می شود.
سیب: سیب هم با زایش نسبت دارد. روستاییان سیب را در خم های ویژه ای نگهداری می کردند و پیش از نوروز به یکدیگر هدیه می دادند
- سکه زرد و سفید: نمادی است از امشاسپند شهریور که نگهبان فلزات دانسته شده و برکت و سرشاری درآمد را به دنبال خواهد آورد.
- سنجد: محرک عشق است و عشق مقدمه ای تولد و زایندگی است.
- سبزه: نماد شادابی و سرسبزی و پیوند با طبیعت است.
- سماق و سیر: نماد چاشنی و محرک شادی در زندگی هستند.
- تخم مرغ: نشانه نطفه و نماد آفرینش است.
- آینه: نماد روشنایی است.
- آب و ماهی: نشانه برکت  در زندگی است.
- کتاب مقدس ،شمعدان، دانه های انار، نان و پنیر هم از دیگر اجزاء سفره هفت سین می باشد.
در ادامه می توانید ظرف هایی زیبا برای درست کردن هفت سین ببینید.