خواب یکی از نیازهای حیاتی انسان است و همانند نیازهای دیگر در ما انرژی ایجاد می کند. صبح از خواب بیدار می شویم یک خواب خوب باید در ما انرژی، سرزندگی و شادابی به وجود آورد. خواب به لحاظ کمیت و کیفیت ممکن است دستخوش تغییر و تحول شود. از نظر کمیت یک فرد طبیعی شش تا هشت ساعت نیاز به خواب دارد و کمتر از آن یعنی فرد کم خواب است و بیشتر از نه ساعت، فرد پرخواب است و معممولا خود این کمیت یعنی کم شدن خواب باعث بروز  یک سری مشکلات در انسان می شود مثلا باعث اختلالات اضطرابی، عدم تمرکز حواس، تحریک پذیری، کاهش آستانه تحمل و ... می شود. بیشتر خوابیدن فرد نیز باعث بی انگیزگی و شروع برخی از اختلالات از قبیل افسردگی خواهد شد. از نظر کیفی نیز یک خواب با کیفیت، خوابی است که پس از بیدار شدن لذت ببریم و احساس کوبیدگی و خستگی نکنیم. چنان چه بعد از بیدار شدن از خواب احساس کنیم نمی توانیم راحت بستر را ترک کنیم و سخت از جای خود بلند شویم، یعنی این خواب، کیفیت لازم را نداشته است. مشکل خواب ممکن است علامتی از یک اختلال باشد که برای درمان آن باید عامل زمینه ای مشخص شود مثلا یک نفر ممکن است زمینه افسردگی داشته باشد و باید افسردگی اش درمان شود. نمونه دیگر، افسردگی دوقطبی است. در این بیماری فرد نیاز به خواب ندارد و فکر می کند اگر سه ساعت بخوابد کافی است. حداقل صد و پنجاه نوع اختلال خواب و بیداری وجود دارد که شایع ترین آنها نارکولسپی یا حملات خواب است.  فلج خواب یا بختک، راه رفتن در خواب، آپنه یا وقفه تنفسی هنگام خواب، شب ادراری، خرخر کردن و ... از انواع اختلالات خواب محسوب می شوند. بطورکلی خواب تجلی افکار و اتفاقات روزانه و گذشته فرد است، بنابراین در صورتی که مایل باشیم خواب خوب و راحتی داشته و روز خود را پرانرژی، شاداب و باشور و نشاط آغاز کنیم. باید در شیوه زندگی خود نیز تغییرات اساسی و ریشه ای ایجاد کنیم، زیرا نگرش صحیح، عاقلانه و منطقی انسان به زندگی و هر اتفاق و حادثه ای ، نقش مهمی در ایجاد افکار درست و مثبت دارد.