ریزش مژه ها علل مختلفی دارد. Madarosis اصطلاحی است که در ابتدا برای نشان دادن از دست دادن مژه به علت تخریب فولیکول های مو شناخته شده است، اما در حال حاضر شامل از بین رفتن مژه و ابرو است. مژه ها در روز حدود ۰.۱۵ میلیمتر رشد می کنند و ۵ تا ۶ ماه طول می کشد تا از بین بروند.  همانطور که موهای روی سر به طور منظم از بین می روند و جایگزین می شوند، مژه ها نیز از بین می روند و دوباره جایگزین می شوند بدون اینکه ما متوجه بشویم. مژه های جدید در حدود ۸ تا ۱۰ هفته رشد می کنند. مژه ها موجب رفلکس پلکها برای بسته شدن و جلوگیری از ورود اشیاء خارجی به چشم می شوند. از طرفی سهم بسزائی در زیبائی چشم و صورت دارند.
علل ریزش مژه:

۱- التهاب مکرر پلک ها: این التهاب مکرر می تواند منجر به از بین رفتن فولیکول مو شده و آنها را از بین ببرد. که دارای علل مختلفی است شامل، عفونت باکتریائی، اختلال عملکرد غدد، حتی روده، مالیدن چشم ها، تتو لبه پلک ها و پشت چشم ها.
۲- مشکلات پوستی: در این بیماریها فرد به علت سوزش چشم ها شروع به مالیدن چشم می کند که منجر به افتادن مژه ها می شود. شرایط پوستی از قبیل آکنه و لگاریس، پسوریازیس.
۳- یائسگی: در دوران یائسگی کمبود هورمون استروژن موجب نابودی فولیکول های مو شده و منجر به ریش مو ها می شود.
۴- اختلالات سیستمیک و غدد درون ریز:  اختلالات غده تیروئید و کم کاری تیروئید بر فولیکول های مو تاثیر گذاشته و موجب سقوط مژه ها می شود.
۵- داروها:  داروهای ضد آکنه مانند ایزوترتینوتین، بر خی داروهای ضد انعقادی، داروهای ضد کلسترول، داروهای متعادل کننده تیروئید، داروهای موضعی مانند اپی نفرین، داروهای فشار خون و داروهای شیمی درمانی یا مصرف زیاد ویتامین A

۶- تغذیه نامناسب: رژیم های لاغری و تغذیه نامناسب باعث ضعیف شدن ریشه مو شده و بطورکلی بر سلامت مو و پوست تاثیر می گذارد. همچنین فقر آهن و کم خونی هم باعث ریزش مژه ها می شود.

۷- بیماری های خود ایمنی: افراد مبتلا به بیماری هایی مانند لوپوس، بخشی از مژه های خود را از دست می دهند.

۸- علل روانشناسی: همانند وسواس کندن موها که غالبا از دوران کودکی آغاز می شود.

۹- سوختگی: اگر مژه ها دچار سوختگی شوند ولی فولیکول های مو آسیب نبینند، پس از شش هفته مژه ها مجددا رشد خواهند کرد.

۱۰- آرایش: آرایش مداوم مژه ها با ریمل و استفاده از مژه های مصنوعی