بیوگاز محصول بقایای متابولیسمی دام و طیور و یا ریزاندامگان ها و باکتری ها در محیط بی هوازی و در غیاب اکسیژن است. با استفاده از گازهای زیستی می توان عملا با یک تیر دو نشان زد: ۱- استفاده از گاز تولید شده از متابولیسم موجودات زنده به عنوان سوخت برق. ۲- دریافت الکترون تولید شده توسط باکتری و تولید برق. همان طور که اشاره شد، از گاز تولید شده توسط ریزاندامگان ها در شرایط بی هوازی، می توان الکتریسته تولید کرد. این موجودات بی نظیر حتی می توانند به کمک روش دیگر تولید انرژِی، یعنی تولید الکتریسته از نور خورشید بیایند. سلول های خورشیدی با استفاده از عناصری خاص به تولید برق از نور خورشید می پردازند. باز هم در اینجا می توانیم از طبیعت درخواست کمک کنیم. باکتری هایی وجود دارند که با فتوسنتز، نور خورشید را به دام انداخته و ضمن تولید اکسیژن برق تولید می کنند. نمونه ای از سیانوباکتری ها وجود دارند که با استفاده از فتوبیوکاتد، الکتریسته تولید شده از نور خورشید را به الکترود منتقل می کنند و در نتیجه به عنوان یک سلول خورشیدی طبیعی استفاده می شود.
استفاده از زباله برای تولید بیوگاز
بطورکلی بیوگاز تولیدی از هضم بی هوازی زباله، بسته به نوع ترکیبات زباله، شامل متان، دی اکسید کربن، نیتروژن و معمولا سولفید هیدروژن و دیگر ترکیبات گوگردی مانند سیلوکسان ها و ترکیبات آروماتیک و هالوژنه می باشد. بیوگاز غنی از متان می تواند برای تولید حرارت و برق و سوخت زیستی برای وسایل حمل و نقل استفاده شود. برای تولید بیوگاز از زباله، علاوه بر مواد آلی که منبع تامین کننده هیدروکربن می باشند، به یک منبع غنی از باکتری مثل فضولات حیوانی نیز نیازمندیم. باید توجه داشت که زباله هایی می توانند در تخمیر بی هوازی، گاز متان را تولید کنند که هوا زده نشده و تحت تخمیر هوازی قرار نگرفته باشند. به این معنی که هر چه زباله تازه تر باشد امکان تولید گاز متان از آن بیشتر است.