تاثیر سن در میل جنسی مرد و زن متفاوت است. در حالیکه کلیه کنش های انسانها مانند، قدرت یادگیری، نیروی بدنی با پیشرفت سن در هر دو جنس از طرح های معین و قابل پیش بینی تبعیت می کند و ظاهرا" تابع منحنی های مشابهی می باشند، نیروی جنسی از این قاعده کلی مستثنی است. یافته های کینزی که توسسط پژوهش های ماستروجانسون تایید شده است، مبین آن است که حداکثر نیروی جنسی در مردان در اطراف سنین هفده تا هجده سالگی می باشد و از آن به بعد بتدریج قوس نزولی می پیماید. در حالیکه این نیرو در زنان در نیمه دوم دهه چهارم و اوائل پنجم به منتهی درجه خود رسیده و سپس با نسبتی کندتر از مردان کاهش می یابد. با این وجود نیاز جنسی در زن و مرد هیچگاه از بین نمی رد و حد اعلای لذت جنسی (ارگاسم) حتی در دهه نهم زندگی مشاهده شده است.
تاثیر سن بر مراحل رابطه جنسی:
اجزاء رفتار جنسی در مرد و زن بطور متفاوتی تحت تاثیر سن قرار می گیرد. پژوهش های ماستروجانسون نشان داده است که حد اعلای لذت جنسی (ارگاسم) مردان زخم پذیرترین جنبه رابطه جنسی در قبال اثرات افزایش سن است. مدت زمان بین دو عمل جنسی و نیروی انزال نسبت به حداکثر خود در سنین نوجوانی بطور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. نعوظ تا مدت ها تحت تاثیر سن، تغییر قابل ملاحظه ای نمی کند. یک مرد هشتاد ساله گرچه گه گاه می تواند به ارگاسم برسد و یا اگر بطور موثری تحریک شود ممکن است نعوظ های لذت بخشی داشته باشد، اما دیگر مانند جوانی توانایی رسیدن به ارگاسم های شدید و متعدد و مراحل معینی که در آنها انزال اجتناب ناپذیر است را نخواهد داشت. در زنها افزایش سن بهیچوجه با چنین اثراتی همراه نیست، بطوریکه یک زن در تمام ادوار زندگی خود می تواند بدون وقفه به ارگاسم های متعدد برسد. دلیل این تفاوت شاید فقدان مرحله انزال که بنظر می رسد، آسیب پذیرترین جنبه رفتار جنسی است، در ارگاسم زنها باشد.
منبع: مقاله تغییر رفتار جنسی در ارتباط با سن، منتشر شده در مجله دانشکده پزشکی دانشگاه تهران