یکی از مشکلات  آموزش ریاضی در دوره ابتدایی، لذت نبردن و کاهش علاقه و انگیزه و ایجاد اضطراب و بیزاری دانش آموزان است. آموزش های سخت و عدم بهره گیری از بستر شاد برای آموزش سبب می شود که سنگینی آموزش ها برای دانش آموزان ملموس تر باشد و از کارآمدی آن می کاهد.  کارشناسان معتقدند که علت این است که آموزش سهای ریاضی را با بازی و سرگرمی همراه نمی کنیم و به طور کلی یادگیری غیر مستقیم انجام نمی دهیم. همچنین می توان آموزشهای ریاضی را به صورت آموزش های گروهی انجام داد تا دانش آموز به صورت انفرادی با شکست مواجه نشود. آنچه ما از آن غافل هستیم این است که معلم باید با تلفیق این درس با نقاشی، هنر، کاردستی، شعر، اجرای نمایش و... این عامل مزاحم را برطرف ساخته و دانش آموزان را به این درس علاقه مند سازد. متخصصان تعلیم و تربیت در آموزش ریاضی بر این باور هستند که در تعلیم فرایند یاددهی-یادگیری ریاضی علاوه بر متغیرهای شناختی مانند هوش و استعداد باید به تفاوتهای فردی فراگیران در امر یادگیری توجه کرد. آموزش مفاهیم پیچیده، انتزاعی و غالبا سلسله مراتبی ریاضی، بدون اطمینان از فهم و درک عمیق مفاهیم پایه از سوی دانش آموزان، عامل مهمی در وقوع خطاهای آنان است. علاوه بر این موارد، برای اینکه آموزش مؤثر باشد برنامه ریزی صحیح و تلاش بسیار، برنامه درسی روزآمد و منابع آموزشی لازم برای یادگیری لازم است. وقتی دانش آموزان موفق توانایی حل مسائل را نداشته باشند، موضوع برایشان قابل درک نباشد و دستورالعمل ها خسته کننده باشد، درس ریاضی را دوست ندارند. در صورتی که دانش آموزان ناموفق می گویند که وقتی معلم آنها را تنبیه می کند و وقتی آنها درس را درک نمی کنند، ریاضی را دوست ندارند. این نشان می دهد که رفتار بر هیجان های دانش آموزان اثر می گذارد. نکته مهم این است که معلمان باید بر تدریس خود تسلط داشته باشند و ریاضی را به صورت کاربردی و در رابطه با زندگی روزمره در کلاس ارائه دهند. در این صورت دانش آموزان از درس ریاضی لذت خواهند برد.