چاپ ماده از یک جزء یا چاپ موادی که از چند جزء تشکیل شده اند، از طریق چند تکنیک ساخت افزایشی صورت می پذیرد. این تکنیکها شامل این موارد می شوند: تکنولوژی ذوب انتخابی تکنولوژی پلی جت و تکنولوژی استریولیتوگرافی. انتخاب تکنیکهای مناسب چاپ به طور عمده به یک ماده حافظه دار خاص و ساختار مورد نیاز بستگی دارد. مواد مختلف حافظه دار شکلی با تکنیک های فوق الذکر ساخته می شوند. استریولیتوگرافی، به عنوان دشوارترین تکنیک در چاپ ۳بعدی  محسوب می شود، مخصوصا هنگامی که پلیمرهای حافظه دار به صورت ساختاری تولید می شوند. این تکنولوژی توسط چوک هول در سال ۱۹۸۴ معرفی شد. مکانیزم تکنولوژی استریولیتوگرافی بدین صورت است که اشعه فرابنفش بر سطح فوتوپلیمر مایع تابیده می شود. پلیمرها ترکیبی از مونومرها، فوتواینیاتورها و پلی اورتان هستند که به خوبی با یکدیگر ترکیب شده اند. پس از تابش اشعه و تبعیت از رفتار الگویی، جهت ایجاد ساختار صورت می گیرد. شبکه رزین فوتوپلیمر بر اساس یک مکانیزم تغییر فاز دو جزئی برای تشکیل یک پلیمر حافظه دار که قابل چاپ ۴ بعدی است، قابل استفاده است. چاپگر پلیمر ۳بعدی در نسخه آمریکایی دستگاه میکربوت برای ساخت صفحات کامپوزیتی با الیاف پلیمری مورد استفاده قرار می گیرد. مدلسازی ذوب انتخابی با استفاده از تکنیک ساخت افزایشی به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. در این چاپگرها از الیاف گرمانرم (قابل ارتجاع در برابر حرارت) استفاده می شود. بدین صورت که به الیاف تا نقطه ذوب حرارت داده می شود و سپس به صورت لایه به لایه برای ساخت یک قطعه، عملیات ساخت صورت می گیرد. مدلسازی رسوب ذوب شده یا تکنولوژی ذوب انتخابی، در آینده برای ساخت افزایشی پلیمرهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرد زیرا مواد با استحکام بالا و هدایت الکتریکی، همانند گرافن، هنگامی که با پلیمر حافظه دار شکلی ترکیب می شوند، بسیار موثر و کاربردی خواهند بود. گرافن یک لایه تک اتمی از اتمهای کربن است که در یک شبکه شش وجهی قرار گرفته است. تکنولوژی پلی جت برای فرآیند چاپ ۴بعدی مواد چندجزئی امکان پذیر است. نسخه چاپی ۳بعدی پلی جت با رابط طراحی شده ً کاملا شبیه به چاپ چاپگرهای جوهرافشان معمولی به کمک رایانه است. چابگرهای پلی جت، مایع پلیمر را به صورت لایه ای ذخیره می کنند. تکنولوژی پیشرفته پلی جت می تواند مایع ماده چندجزئی را برای ساخت اجزاء ساخته شده از مواد مختلف ذخیره کند.