ویتامین ث یا اسیداسکوربیک موثرترین آنتی اکسیدان محلول در آب می باشد. ویتامین ث با احیای مواد سرطان زای موجود در غذا مثل نیتروزامین ها و تبدیل آنها به مواد بی خطر می تواند در جلوگیری از بروز سرطان نقش داشته باشد. اسیدآسکوربیک به عنوان یک پاک کننده قوی رادیکال های سوپراکساید عمل می کند. با توجه به اینکه نیتریک اکساید به سرعت با رادیکال های سوپراکساید واکنش داده و تخریب می شود این اثر ویتامین ث سبب حفظ و نگهداری نیتریک اکساید و افزایش تولید آن از سلولهای آندوتلیال عروق می شود. ویتامین ث به تنهایی باعث کاهش نیاز به احیای مایعات در بیماران مبتلا به سوختگی می شود و نیز ویتامین ث موضعی باعث کاهش واکنش های التهابی خواهد شد. محلول ویتامین ث باعث تحریک سنتز کلاژن  ها شده، بدون اینکه روی سنتز دیگر پروتئین ها تاثیری بگذارد و همچنین این محلول برای آنزیم پرولیل هیدروکسیلاز که باعث پایداری کلاژن ها می شود، ضروری است و علاوه بر این ویتامین ث محلول برای اتصال عرضی مولکول های کلاژن به یکدیگر جهت قدرت بافت لازم است و در نهایت با واکنش تحریک ژن های کلاژنی برای سنتز کلاژن های، باعث بهبود زخم خواهد شد. از عوامل تاثیرگذرا بر بهبود زخم بخصوص در افراد بالاتر از ۶۰ سال اشاره کرد. همچنین استروژن های زنانه و آندروژن های مردانه و آندروسترون های استروئیدی آنها اثر قابل توجهی بر فرآیند بهبود زخم دارند. از عوامل تغذیه ای همچون کربوهیدرات ها، پروئین ها، آمینواسیدها، اسیدهای چرب و ویتامین های ازجمله ویتامین C،A و E به دلیل اثر آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی بر روند بهبود زخم اثرات مفیدی دارند. مطالعات در انسان ها و حیوانات اثبات کرده اند استرس های روانی باعث تاخیر در بهبود زخم می شوند و نیز مصرف بعضی از داروها همچون کورتیکواستروئیدها، ضدالتهاب های غیراستروئیدی و داروهای شیمی درمانی نیز باعث اختلال در روند بهبودی می شوند.