دکتر فرزاد کتیرائی از مرکز تحقیقات قارچ شناسی دانشگاه تهران، کاندیدیازپس دهانی را شایع ترین عفونت قارچی انسانی می داند. از فاکتورهای مستعد کننده برفک دهان؛ اختلال در ترشحات بزاقی، استفاده از آنتی بیوتیک ها با اثر گسترده، درمان با کورتیکو استروییدها، بدخیمی ها، سندرم شوگران، ایدز، استفاده از دندان مصنوعی، کشیدن سیگار و شیمی درمانی است. در واقع این قارچ جزو فلور طبیعی و غیر بیماری زای بدن بوده و در روی پوست، داخل حفره دهان، واژن و... به فراوانی وجود دارد. ولی گاهی به دلایلی؛ رشد آن افزایش یافته و منجر به بیماری می شود. برفک دهانی ممکن است هر کسی را مبتلا کند. ولی در کودکان و سالمندان که سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف تر است؛ همچنین در افراد دیابتی شایع تر است. برفک دهانی نوزادان، به مادران هم سرایت می کند و برعکس هم ممکن است، بدین صورت که، مادر در هنگام زایمان دچار عفونت قارچی واژن باشد و نوزاد بصورت طبیعی به دنیا بیاید.
علائم برفک دهانی:
- ترشحات سفید رنگ، غلیظ و نسبتا خشک و پنیر مانند
- ترک خوردگی گوشه های دهان
- مزه غذاها بخوبی تشخیص داده نمی شود
- احساس درد، خارش و سوزش در دهان در ناحیه گلو یا لثه
- خوردن و آشامیدن با دشواری و ناراحتی توام می شود
- امتناع از خوردن غذا یا شیر در کودکان
پیشگیری و درمان برفک دهان:
عسل: دکتر گوانجی در ۲۰۱۵ نشان داد که عصاره بره موم زنبورعسل، خاصیب آنتی میکروبیال قوی بر روی برفک دارد.
مراقبت های بهداشتی: دو بار در روز مسواک زده و سالی دوبار به دندان پزشک مراجعه کنید.
شستشو دهان: پس از خوردن غذا و دارو دهان خود را آب بکشید.
دخانیات: از کشیدن سیگار اجتناب کنید.
دندان مصنوعی: دندان های مصنوعی را حتی هنگام خواب از دهان خارج نکنید.
درمان سنتی: استفاده از روغن پونه کوهی، دارچین، برگ زیتون و گیاه پنیرکرک؛ همچنین نمک، ماست، روغن نارگیل، سرکه سیب، روغن درخت چای، جوش شیرین و سیر
درمان در کودکان: استریل کردن پستانک، سر شیشه شیر و شیر دوش و همچنین استفاده از داروی ضد قارچ برای کودک که بصورت پاستیل و مکیدنی است و کرم ضد قارچ برای سینه مادر.
داروها: ژل میکونازول، قطره نیستاتین، فلوکونازول، ایتراکونازول، کتوکونازول و آمفوتریسین.