
ایجاد رفتارهای تغذیه ای سالم در کودکی بسیار مهم است. عادات غذایی، الگو فعالیت جسمی و رفتارهای مرتبط با تغذیه تا حدود ۱۸ سالگی شکل گرفته و در طول سالهای بعدی عمر پایدار می ماند. اگر تا حدود سنین نوجوانی و بزرگتر اقدامی در جهت اصلاح عادت های غذایی کودک انجام نشود تغییر و اصلاح در سنین بالاتر بسیار دشوار و حتی غیرممکن خواهد بود. مشکل عمده کودکان در چند دهه اخیر چاقی و اضافه وزن است که به عنوان یکی از خطرات جدی سلامتی مطرح است. حدودا ۱۴ تا ۱۷ درصد کودکان سراسر دنیا چاق یا دارای اضافه وزن هستند. روند افزایش چاقی کودکان، به طور چشمگیری سریع است. اضافه وزن و چاقی مشکلات جسمانی و پیامدهای روانشناختی فراوانی را برای کودکان به دنبال دارد. اغلب، کودکان چاق تبدیل به بزرگسالان چاق می شوند که این مسئله موجب تداوم و یا شدت یافتن مشکلات سلامتی در نسل بعد بزرگسالان می شود. اگرچه فعالیتهای فیزیکی در تعادل انرژی نقش دارند، ولی مصرف غذا اثر مخرب تری در افزایش وزن دارد. تنظیم کننتده های بیرونی اولیه مانند رفتارهای غذادهی والدین برای مهار بیش از حد و یا کاربردهای عاطفی و هیجانی از غذا (مثلا استفاده از غذا به عنوان جایزه) بر رفتار های خوردن کودکان موثر است. این تنظیمات بیرونی تنظیم کننده های درونی غذا را از بین می برند و توانایی کودکان برای استتفاده از علایم گرسنگی و سیری را به خطر می اندازد. پژوهشها نشان داده اند که کودکان می توانند یاد بگیرند غذاهای متنوع و مفید را مصرف و از غذاهای نامناسب اجتناب کنند. درمانهای روان شناختی مانند روان درمانی بین فردی، درمان شناختی پیشترفته، و درمان رفتار دیالکتیکی می توانتد در کاهش مشکلات تغذیه ای کودکان مثبت باشد.