در یک کودک خواب چندین عملکرد مهم دارد؛ از جمله صرفه جویی در انرژی، تحول مغز، تثبیت حافظه و شناخت. از آنجایی که مشکلات خواب باعث مختل شدن عملکرد روزانه و یادگیری کودکان می شود و رابطه نزدیکی با میزان پرخاشگری کودک دارد بنابراین اجرای راهبردهای موثر جهت بهبود عادت های خواب کودکان از عوامل اثر گذار بر سلامت روان و کیفیت زندگی کودک و خانواده او محسوب می شود. یکی از این راهبردها فعالیت بدنی است. فعالیت بدنی بیشتر، منجر به خواب زود هنگام، طولانی شدن مدت خواب، و افزایش راندمان خواب می شود. یعنی کودکان ورزشکار عادت های خواب بهتری دارند. در تبیین بهتر بودن عادت های خواب در کودکان ورزشکار می توان گفت تعدادی مکانیسم های نظری بیولوژیکی وجود دارد که بیان می کنند دوره های منظم و حاد فعالیت بدنی می تواند مدت زمان خواب را افزایش داده و کیفیت خواب را بهبود بخشد. نخست اینکه شرکت در فعالیت بدنی می تواند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب کمک کند که هر دو با علائم بی خوابی ارتباط نزدیکی دارند. دوم فعالیت بدنی منجر به یک اثر دمایی می شود، که ابتدا موجب افزایش اولیه دمای بدن و سپس کاهش دمای بدن می شود که تاخیر در شروع خواب را کاهش می دهد و مقدار موج آهسته خواب را کمی افزایش می دهد. سرانجام، فعالیت بدنی در عصر ممکن است مقدار زمان در رختخواب بودن در شب های قبل مدرسه را با تغییر فاز ضربان ساز شبانه روزی مرکزی به یک فاز شبانه روزی معمولی تر افزایش دهد.