کاراته هنری رزمی است که در جزایر ریوکیو ژاپن از روش های مبارزه بومی و کن پوی چینی به وجود آمد. کاراته در لغت به معنای فن ضربه زدن یا هنر مبارزه با دست خالی است (کارا: هنر جنگیدن و ته: دستان خالی). کاتا در کاراته، ترتیب های منطقی از تکنیک های بلاک کردن، مشت زدن، چسبیدن و لگدزدن در یک توالی زنجیره ای است. شرکت کنندگان در چند جهت در فضا حرکت می کنند؛ اما هر حرکت، معنا و عملکرد خود را دارد. کاراته می تواند تاثیر قابل توجهی بر تحول کلی ورزشکار، بهبود ساختار وضعیت روان شناختی- حسی تنی، و ابعاد آنتروپومتریک و حرکتی داشته باشد. کاراته نوعی فلسفه زندگی است که در دو بعد تن و روان بهطور موازی گسترده و فعال است نخست اینکه با تمرینات مستمر و منظم ورزشی که همگی بر بنیان علمی و فیزیکی حرکتی و مفاصل و اندامهای بدن استوارند هنرجوی کاراتهکا بعد از چند ماه به شکلی منطقی دارای عضلات و مفاصل قوی و بدنی با استقامت فوقالعاده خواهد گردید و چون این تمرینها براساس اصول علمی حرکتشناسی مفاصل بدن پایهریزی شده است از این رو آسیبپذیری شخص ورزشکار درطول تمرین تقریباً به میزان صفر میرسد و از طرفی دیگر به خاطر این که در طول جلسههای تمرین، هنرجوی کاراته شناختی نسبی پیرامون فیزیولوژیکی بدن و حرکات ورزشی پیدا میکند و خود وی نیز تا حدود زیادی در رابطه با انجام حرکتهای مضر و غلط محتاط شده و از کژروی خودداری میکند. همچنین بهدلیل اینکه ماهیت اصیل کاراته بر مبنای تواضع و فروتنی و ادب و احترام متقابل بین افراد و دوری از خشونت بنا شده و بر اجرای درست این اصول تأکید ورزیده میشود شخص کاراتهکا ناخودآگاه در مسیر اعتلای انسانی رشد کرده و ارتقای فکری پیدا میکند و حتی اگر در ابتدا شرور بوده و با نیتی شر به کاراته رو آورده باشد بعد از مدتی بهطور منظم و طبیعی اصلاح گشته و به سمت خیر تغییر جهت میدهد..
field_video