تجارب اجتماعی و ارتباطی کودک در سالهای اولیۀ زندگی با والدین با رشد اجتماعی کودک در جهت مثبت_منفی ارتباط دارد، بدین معنی که به کارگیری برنامۀ تربیتی و ارتباطی مناسب با کودک توسط والدین تسهیل کنندۀ رشد اجتماعی و ایجادکنندۀ مهارتهای اجتماعی در کودک می باشد و بالعکس نداشتن برنامۀ تربیتی مناسب یا به کارگیری برنامۀ تربیتی نامناسب زمینه را برای شکل گیری رفتارهای ضداجتماعی در کودک باز می کند. کودکانی که در سالهای اولیۀ زندگی شرایط کافی برای رشد بعد اجتماعی شخصیت آنها فراهم نشده است، نسبت به کودکانی که از این شرایط برخوردار بوده اند با مشکلات بیشتری جهت سازگاری با محیط اجتماعی بیرون مواجه می شوند. اصول تربیتی را که پیامبر اکرم (ص) در جهت رشد اجتماعی کودک بيان كرده اند شامل موارد زیر است:۱-عادت دادن کودک به سلام و احوالپرسی کردن. ۲- اجازه دادن به کودک برای رفتن به خانۀ خویشاوندان نیکوکار خود و شب را در آنجا خوابیدنیا طی کردن. ۳- فرستادن کودک برای انجام دادن نیازمندیهای خود و سایر اعضای خانواده. ۴- انتخاب دوست صادق برای کودک از میان سایر کودکان و تشویق وی برای تعامل با وی. ۵- عادت دادن کودک به امر خرید و فروش. ۶- عیادت نمودن از کودک به هنگام بیمار شدنش. ۷- کودک را به همراه خود به مجالس بزرگان بردن. ۸- حضور کودک در گردهم آیی های مشروع و مجالس عروسی.