جرأت ورزی یکی از مهمترین مهارتهای اجتماعی است که در فرایند آن، انسان خواسته ها و افکار خویش را به شکل مطلوب و با توجه به حفظ حریم و حقوق دیگر افراد بیان می کند در واقع، در جریان جرأت ورزی، فرد ضمن احترام به حقوق دیگران، حقوق خود را مطالبه می کند. برخی مواقع، جرأت ورزی ممکن است با پرخاشگری اشتباه گرفته شود. با این وجود، جرأت ورزی بر مشکل و پرخاشگری بر هیجان متمرکز است. جرأت ورزی با بهداشت و سلامت روان رابطه مستقیم دارد و برای شروع و حفظ روابط بین فردی امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. شخص جرأت ورز، مسئولیت انتخابها و رفتارهای خود را می پذیرد و از اعتماد به نفس خوبی برخوردار است. درنتیجه از روشهای مناسبی برای برقراری ارتباط استفاده می کند که ضمن حفظ عزت نفس خود در بین دیگران، رسیدن به اهداف و خواسته هایش را با سرعت بیشتری پیگیری می کند. جرأت ورزی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان رابطه مثبت دارد. در مقابل کم جرأت بودن با احساس ناکارآمدی، تعارض و خودکم بینی در ارتباط است. دانش آموزان کم جرأت معتقدند که نیازهای افراد دیگر مقدم بر نیاز خودشان میباشد چرا که اگر نیاز خودشان را مرتفع کنند ممکن است توسط دیگران طرد شوند. این افراد احساسات خود را به شکل خصومت آمیز و توام با پرخاشگری ابراز می کنند و برای رسیدن به اهدافشان از رو ش های ناکارآمد مانند تهدید و کنترل استفاده می کنند.  درواقع، اهمیت کسب مهارتهای مربوط به جرأت ورزی و روابط بین فردی برای دانش آموزان به گونه ای است که اگر کودکی در مدرسه توانمندی برقراری ارتباط با همسالان خود را نداشته باشد، از سوی آنها طرد خواهد شد و این مهم بر بعضی از ابعاد شخصیتی آنان تأثیر می گذارد که منجر به شکست تحصیلی نیز می شود. تحقیقات نشان داده است که اجرای برنامه فلسفه برای کوکان (فبک) موجب جرات ورزی کودکان می شود لذا پیشنهاد می شود اجرای برنامه فبک در مدارس مورد توجه قرار گیرد.