دانش آموزان باهوش، صندلی های جلو (منطقۀ عمل) و دانش آموزان با عزت نفس پایین، مناطق دور از چشم معلم را انتخاب می کنند و این خود موجب می شود دانش آموزان منطقۀ عمل از پیشرفت تحصیلی بالا و دانش آموزان دیگر پیشرفت تحصیلی کمتری داشته باشند. دانش آموزانی که در نیمکت های جلوی کلاس (منطقۀ عمل ) قرار دارند با توجّه به اینکه در دید معلم قرار دارند دقت و تمرکز خود را در سرتاسر کلاس حفظ می کنند؛ این در حالی است که دانش آموزان دیگر مناطق کلاس اگرچه با دقت و تمرکز در کلاس حاضر میشوند ولی بعد از چند لحظه حواسشان کاملا پرت می شود و زمانی هم که به خود می آیند چند دقیقه ای از وقت کلاس گذشته است. در واقع، آنها ذهن خود را با افکار پراکنده مشغول می کنند از سوی دیگر، کسانی که صندلی های جلویی را اشغال می کنند در میدان دید خود فقط معلم و تخته سیاه را خواهند داشت. اما کسانی که در ردیف های بعدی می نشینند، افراد ردیف های جلویی کلاس را می بینید و کوچکترین حرکات افراد جلویی را در نظر دارند این امر حواس پرتی را موجب می شود. بنابراین حضور در منطقۀ عمل معلم تمرکز حواس را افزایش می دهد و بدین طریق موجب می شود دانش آموزانی که در منطقه عمل قرار دارند از موفقیت تحصیلی بهتری نسبت به دانش آموزان سایر مناطق پیدا کنند. تحقیقات نشان داده است دانش آموزانی که در منطقۀ عمل قرار دارند نه تنها مطالب بیشتری یاد می گیرند بلکه از میزان یادداری بیشتری برخوردار هستند.