قلدری كردن نوعی از پرخاشگری نظام مند و تکراری می باشد كه همسالان در آن گرفتار می شوند. رفتار قلدرانه شامل پهنه وسيعی از رفتارهای مخرب است كه به طور منظم و در یک دوره گسترده زمانی رخ می دهد و به سه شکل كلامی، جسمانی و هيجانی رخ می دهد.
- قلدری کلامی: ین نوع قلدری متداولترین شکل قلدری است و استفاده كردن از كلمات برای تحقير، پست جلوه دادن، ارعاب همسالان، لقب دادن و اطلاعات افتراآميز(شایعه پراكنی) را شامل می شود.
- قلدری جسمانی: هر عملی كه مستلزم تماس فيزیکی مستقيم ميان دانش آموزان باشد و ممکن است شامل پشت پا زدن، هل دادن، تنه زدن، ضربه زدن، نيشگون گرفتن یا زد و خورد كردن باشد.
- قلدری هيجانی: استفاده از روابط برای اذیت و آزار دیگران، كه شامل محروم سازی از گروه های اجتماعی، زبان بدن دفاعی، چشم غره رفتن و تمایز نشان دادن نسبت به متّحدان صميمی همسال می باشد.
در مورد ویژگی های قربانيان قلدری باید گفت قربانيان قلدری ناایمن، بسيار محتاط و دارای خودپندارة پایين می باشند و نمی توانند از خود دفاع كنند و از لحاظ اجتماعی معمولا افرادی منزوی و فاقد مهارتهای اجتماعی می باشند. بر این حل این مشکل، برنامه های متنوعی تحت عنوان آموزش جرأت ورزی تدارک دیده شده است. آموزش مهارتهای جرأت ورزی، آموزش ابراز وجود به گونه ای است كه فرد بتواند احساسات مثبت یا منفی اش را به سهولت بيان و ابراز كند و بر مواردی مانند رد كردن تقاضا بيان محدودیتهای خود، تقاضا كردن، پيشقدم شدن در آغاز یک برخورد اجتماعی، قبول كردن انتقاد، قبول تفاوت داشتن با دیگران و... تاكيد می گردد. به عبارت دیگر، مهارت جرأت ورزی یعنی گرفتن حق خود و ابراز افکار، احساسات و اعتقادات، به شکل مناسب، مستقيم و صادقانه و به نحوی كه حقوق دیگران را پایمال نکنيم. در مهارت جرأت ورزی هدف تغيير در خود فرد است نه تغيير در دیگران، تا بتواند نيازها، احساسات و افکار خود را ابراز كرده و از آسيب های احتمالی در امان بماند.