هر کودک به طور میانگین از دوره مهد کودک تا پایان دبیرستان، حدود ۱۸۰۰۰ ساعت را صرف تماشای تلویزیون می کند. در رابطه با تاثیر کارتون بر کودکان، روانشناسان معتقدند که کودکان از تصاویر، بیشتر از اصوات تاثیر می پذیرند. کودکان با تصاویر زودتر ارتباط برقرار می کنند، زیرا با تصویر احساس هم ذات پنداری بیشتری دارند. پس می توان از پویانمایی برای پر کردن اوقات فراغت کودکان و آموزش مفاهیم علمی، اخلاقی، منطقی، دینی و مهارت های عملی استفاده کرد. همچنین پویانمایی با پیوند کودکان با دنیای خیال، نیروهای مزاحم یادگیری مانند ترس، خجالت، احساس ناتوانی را تعدیل می کنند. از آنجا که کودکان تقلید و همانندسازی بالایی دارند بهتر است برای آموزش مفاهیم و سرمشق های اخلاقی از داستان هایی که به صورت فیلم پویانمایی درآمده است استفاده کرد. کارتون به آسانی می تواند با کودکان رابطه صمیمانه برقرار کند، آنها را بخنداند، باعث تفریح، انبساط خاطر و فراغت کودکان شود، آنها را ارضا کند و به آنها فرصت دهد که در عالم خیال، در داستان ها و حوادث شورانگیز سهمی داشته باشند. بنابراین می توان قدرت تخیل کودک را به کمک کارتون پرورش داد. کودکان زمانی که آموزش اخلاقی ببینند ساختار ذهنی خود را بر اساس همدلی، وجدان، احترام به دیگران، مهربانی، راستگویی و شجاعت بنیان می گذارند و خواهند توانست مرز بین دیدگاه های خود و دیگران را بشناسد. بنابراین مشخص می شود که آموزش ارزش های اخلاقی از طریق کارتون می تواند مهارتهای اجتماعی کودکان مانند ارتباط با همسالان، احترام به دیگران، کنترل خشم و پذیرش پیامد اعمال را بهبود بخشد. بطورکلی آثار مثبت تماشای کارتون بر کودکان عبارتند از: کمک به رشد شناختی، کمک به رشد زبان، رشد خلاقیت، شاد کردن و خنداندن، یادگیری درباره اشیای اطراف و تسریع یادگیری؛ و آثار منفی تماشای کارتون عبارتند از: تشوییق خشونت، تشویق به استفاده از واژگان نامناسب، تشویق رفتارهای غیراجتماعی، تقویت پذیرش نقش های منفی، افزاییش مشکلات بینایی و کم تحرکی.