در رابطه با تاثیر قصه بر کودکان، تحقیقات نشان داده است که طرح آسان و غیرمستقیم مسائل به کودک و درگیر کردن ناهشیار وی در امر یادگیری یکی از کاربردهای قصه گویی و قصه خوانی است. عنصر مهمی که به قصه ها نیروی نفوذ می بخشد، عنصر تطابق یابی است. تطابق یابی یک فرایند ناخودآگاه ذهنی است. وقتی بچه ها به قصه گوش می دهند، آن را با خاطرات خود پیوند می دهند. آنان می کوشند تا تجربیات فعلی از داستان را با وقایعی از گذشته خود در ذهن مرتبط کنند. از این رو، ارائه آموزش ها در قالب قصه های جذاب به یادگیری عمیق تر کودکان منجر می شود. همچنین همانندسازی با شخصیت های داستانی و سپس ایفای نقش بر مبنای سناریوهای تعریف شده، منجر به خودکنترلی بیشتر و تعامل های مثبت تر با همسالان می شود. وجود فعالیت هایی نظیر: پرسش پاسخ در مورد داستانی که شنیده اند یا تماشا کرده اند، بحث گروهی درباره تعارض ها و راه حل آنها، بحث در مورد تجربیات شخصی کودکان که مشابه رویدادهای داستان باشد، ایفای نقش و نقاشی، در پایان قصه گویی و تماشای کارتون می تواند اثربخشی این آموزش ها را افزایش دهد. همچنین مشخص شده است که قصه خوانی والدین برای کودکان و کودکان برای والدین، تاثیرات مثبتی بر یادگیری عمومی آنها داشته و کلاس های قصه خوانی در مدارس باعث افزایش یادگیری (سوادآموزی) کودکان می شود. لذا می توان با قصه گویی ارزش های اخلاقی و رشد مهارت های اجتماعی کودکان را افزایش داد.