نقاشی کودک یک پیام است، یعنی آنچه را که او نمی تواند به زبان بیاورد با نقاشی کردن به ما انتقال می دهد. بررسی و درک زبان نقاشی، اطلاعات ارزنده ای در اختیار والدین، مربیان، روان شناسان و همه کسانی می گذارد که خواهان درک و دریافت راز و رمز جهان کودک هستند. نقاشی کردن به کودک امکان می دهد که افکار درونش را یا به عبارتی دیگر خویشتن خودش یعنی تاثیرات خاطر و فرهنگ محیطش را نشان دهد. به همین دلیل است که کودکان به هنگام نقاشی کردن از نمادها استفاده می کنند  آنچه برایشان مهم است، نشان دادن تجربه های اندوخته شده شان است. به همین جهت گفته می شود که نقاشی زبان کودک است. بزرگسالان اگر نقاش نباشند به ندرت به نقاشی می پردازند. اما کودکان خردسال به دلیل اینکه کلمات کافی برای برقرار کردن ارتباط با دیگران ندارند، اکثرا به نقاشی  یا وسیله های ارتباطی دیگر پناه می برند. و بدین ترتیب نقاشی یکی از بهترین ابزارها برای نشان دادن افکار خود می یابند. کودک در حین نقاشی، رنگ ها، شکل ها و ... را کشف می کند و نقاشی، وسیله بیان اندیشه و احساس و سازگاری کودک با محیط و زندگی است. موضوعاتی مانند خانه، آفتاب، درخت و غیره بی آنکه برای کودک کسل کننده باشد، بارها در نقاشی های آنها تکرار می شود. در واقع نقاشی زبان و ابزاری است که کودک از طریق آن، خلاقانه به بیان اندیشه های خود می پردازد. درست است که از نظر بزرگسالان نقاشی کودکان، یک نوع بازی و سرگرمی برای کودکانه محسوب می شود ولی از نظر خود آنها، نقاشی علاوه بر یک وسیله سرگرمی، ابزاری برای بیان احساسات و تمایلاتشان است.