آکنه بیماری مزمن و التهابی پوستی است که شیوع فراوانی در میان جوانان و نوجوانان دارد، بطوریکه رایج ترین مشکل ضایعه پوستی در میان جوانان محسوب می شود، اما ممکن است در سراسر طول زندگی هم، فرد به آکنه دچار شود. آکنه در مردان نسبت به زنان شایع تر است که بر روی صورت، قفسه سینه و پشت ظاهر می شود. جوش زیرپوستی اولین ضایعه غیرالتهابی در ضایعات آکنه است که دارای دو نوع سرسیاه (باز) و سرسفید(بسته) است. ضایعات التهابی آکنه قرمز و گاهی اوقات همراه با چرک ( پاپول ها، پوستول ها و ندول ها) می باشد. تخمین زده شده است که آکنه ۸۰ تا ۸۵ درصد جوانان ایرانی را تحت تاثیر قرار می دهد. دلایل پیشرفت آکنه عبارتند از کراتینیزه شده غیرطبیعی (تولید سبوم و ترشح)، ژنتیکی، التهاب اختلال متابولیسم کربوهیدرات به دلیل اختلال تحمل گلوکز در بیماران مبتلا به آکنه در نظر گرفته می شود. شیوه زندگی و رژیم غذایی نقشی در بیماری زایی آکنه بازی می کنند که شاخص گلایسمیک و بار گلایسمیک رژیم غذایی یکی از عوامل محیطی مرتبط با آکنه و هیپرانسولینمی می باشد. شاخص گلایسمیک اثر مواد غذایی بر سطح خون فرد را نشان می دهد. بارگلایسیمک تخمین می زند که پس از خوردن مقادیر مشخصی از موادغذایی، قند خون فرد چه مقدار افزایش می یابد. به طور کلی، این دو، اطلاعاتی در مورد غذاهایی که قند خون و انسولین را تحت تاثیر قرار می دهند ارائه می کنند. غذاهای با شاخص گلایسمیک و بار گلایسمیک پایین، قند خون و انسولین را کمتر تحت تاثیر قرار می دهند. یکی از مکانیسم های پیشنهاد شده برای رژیم با بارگلایسمیک بالا و تاثیر آن بر افزایش شدت آکنه، توانایی آن در افزایش میزان انسولین می باشد. انسولین می تواند تولید آندروژن ها را از طریق اثر بر آنزیم های تولید کننده استروئید، ترشح هورمون آزادکننده گنادوتروپین افزایش دهد. این درحالی است که رژیم با بارگلایسمیک پایین منجر به کاهش تستوسترون می شود. لذا برای کاهش آکنه باید غذاهای غنی از کربوهیدرات را با غذاهای مانند جو، غلات کامل، میوه، لوبیا، سبزیجات و ماهی جایگزین کرد.