کرم های ضدآفتاب یکی از مهمترین و ضروری ترین کرم های آرایشی هستند. مهمترین علت استفاده از کرم های ضدآفتاب به دلیل محافظت از پوست و جنبه پیشگیری آن است. یکی کرم ضدآفتاب خوب می تواند پوست را ساعت ها از خطر پرتوهای مضر خورشید مانند اشعه فرابنفش حفظ کند و فرد را تا حدودی از ابتلا به چروک، خشکی و آفتاب سوختگی، التهاب صورت، بروز لک های ناشی از آفتاب و مهمتر از همه، بیماری های ناشی از آفتاب در امان نگه دارد. ضدآفتابهای حاوی کرم پودر دارای همان خاصیت ضدآفتاب هستند ولی نوع آن و همچنین اس پی اف(SPF) آن را باید پزشک متخصص پوست تعیین کند. طیفی از نور خورشید که باعث اریتم (قرمزی پوست) می شود همان طیفی است که باعث تشکیل دایمرهای پیریمیدین شده و در نتیجه منجر به موتاسیون و آسیب دی ان ای می گردد. روند پیری ناشی از صدمه آفتاب در نتیجه تماس مزمن با نور فرابنفش ایجاد می شود و شامل تغییرات کاراکتریستک اپی درم و درم است. بنابراین پیری ناشی از صدمه آفتاب تنها ایجاد چین و چروک پوست نیست، بلکه شامل آتروفی اپی درم و درم، قوام جشن پوست، پیگمانتاسیون نامنظم، شلی پوست و افزایش اندازه منافذ پوست می باشد. در حال حاضر یکی از مهمترین راه های علمی پیشگیری از اثرات زیان بار نور خورشید استفاده از ضدآفتاب است. ضدآفتاب ها با اس پی اف کافی از آسیب ناشی از اشعه فرابنفش نور خورشید پیشگیری و از تشکیل دایمرهای پیریمیدین جلوگیری می کنند. اس پی اف عددی است که توانایی یک محصول ضدآفتاب را در سد کردن UVB مشخص می کند.البته راندمان اثربخشی هر محصول ضدآفتاب فقط وابسته به عدد اس پی اف نبوده بلکه به کیفیت مواد و در حقیقت به توانایی آن محصول در بقای موثر در شرایط پرتنشی مثل ورزش، تعریق طولانی یا شنا و تکرار استفاده از آن است. در هر صورت، به دلیل اینکه کرم ضدآفتاب یک راه حل نهایی نیست. سازمان های بهداشتی نیز به شدت توصیه می کنند که از کلاه و عینک آفتابی، لباس و سایه برای محافظت از پوست خود استفاده کنید.