رفتن به محتوای اصلی
امروز: ۱۱:۲۴:۳۶ ۲۰۲۴/۲۹/۰۳     ورود
EN - FA

برای تبلیفات در سایت

 

 

 

 

 

 

 

 

 

برای تبلیفات در سایت

 

 

 

 

 

 

 

 

برای تبلیفات در سایت

kahir

کهیر ضایعاتی قرمزرنگ، برآمده و خارش دار است که به دنبال اتساع عروق، افزایش جریان خون و افزایش نفوذپذیری رگ های خونی در پوست تظاهر می کند. اندازه کهیر از چند میلی متر تا ضایعاتی به اندازه کف دست متغیر است. کهیرها می توانند به صورت منفرد یا گروهی دیده شوند. ویژگی اصلی کهیر، فعال شدن ماستوسیت ها است که منجر به آزادسازی هیستامین و برخی دیگر از واسطه های التهابی می شود. این امر به نوبه خود باعث ایجاد کهیر روی پوست و خارش شدید می گردد.

  ۱- کهیرمعمولی: شایع ترین نوع کهیر است که با بروز ناگهانی کهیر در هر نقطه از بدن با/ بدون آنژیوادم مشخص می شود. گرچه کهیر معمولی عموما به صورت ناگهانی و خودبه خودی بروز می کند اما در بیشتر موارد امکان تشخیص عوامل تشدید کننده (مانند گرما یا فشار ناشی از لباس) وجود دارد. در صورتیکه کهیر بیش از شش هفته بروز نماید، به آن کهیر مزمن اطلاق می گردد. کهیر مزمن به ندرت تهدیدی برای جان افراد محسوب می گردد، اما می تواند باعث ایجاد مشکلات عدیده ای برای بیمار شده و به طور قابل ملاحظه ای کیفیت زندگی بیماران را کاهش دهد، به گونه ای که این تاثیر حتی با بیماری های قلبی- عروقی قابل مقایسه است.

۲- کهیر فیزیکی: کهیرهای فیزیکی بر اثر یک یا چند محرک فیزیکی به وجود می آیند. برخلاف کهیر معمولی، در این موارد، کهیر اساسا به دنبال قرار گرفتن در معرض محرکی خاص بروز می کند. در صورت تشخیص محرک ها مزبور ممکن است با تغییر در سبک زندگی فرد مبتلا، فراوانی میزان بروز کهیر را به حداقل رسانده یا حتی از بروز آن پیشگیری کرد. شناخته شده ترین عوامل بروز این نوع کهیر، عوامل مکانیکی و حرارتی می باشند.

۳- کهیر تماسی: این نوع کهیر صرفا در صورت جذب ماده محرک از راه پوست یا غشای مخاطی بروز می کند و هرگز به صورت خودبه خود ایجاد نمی شود.

field_video
کپی رایت | طراحی سایت دارکوب