غدد عرق در کل بدن به دو دسته غدد اکرین و غدد آپوکرین تقسیم می شوند. غدد اکرین حدودا ۳-۵ میلیون هستند که در کل بدن پراکنده هستند، هر چند در کف دست ها، کف پاها، زیر بغل و سر، بیشتر تجمع دارند. آنها به عنوان غدد عرق اصلی شناخته می شوند زیرا نقش آنها تنظیم دمای بدن می باشد. در زیر بغل حدود ۲۰- ۳۰ هزار غده اکرین وجود دارد. غدد اکرین تقریبا ۱۲ گرم عرق در ساعت ترشح می کنند که روزانه برابر با ۶۰۰ میلی لیتر خواهد بود. حداکثر توانایی تولید عرق ۲-۱۲ لیتر در شبانه روز می باشد. این ترشح (عرق) شامل آب (حدود ۹۹ درصد)، سدیم کلراید، اوره، گلوکز، یون های پتاسیم و لاکتات است. عرق استریل و بدون بو است. غدد آپوکرین در دوران بلوغ شروع به اثر می کنند. این غدد در زیر بغل و نواحی ادراری- تناسلی حاضر هستند. مجراهای ترشح کننده آنها به داخل فولیکول های مو ترشح می شود. ترشحات آنها نتیجه محرک های احساسی مانند هیجان، خشم و ترس است. این ترشح ترکیب شیری مانند دارد و حاوی اسیدهای آمینه چرب، کلسترول و استروئیدهای متنوع است. این ترشح هنگام تجزیه شدن توسط میکروکوکوس ها و باکتری های دیفتروئید سبب تولید بو می شود. حضور مو به دلیل افزایش تجمع ترشحات و باکتری ها سبب افزایش بوی زیر بغل می شود. یکی از ترکیبات ترشح شده توسط غدد آپوکرین اسکوالن است که پس از تجزیه تبدیل به اتیل بوتانال، متیل و هپتان می شود که سبب تولید بوی بدن می گردد. یک ترکیب ضدعرق به طور فعال سبب کاهش میزان تعریق زیر بغل می شود. این ترکیبات باید تاثیر ۲۴ ساعته داشته باشند. ضد تعریق باشند (سبب کاهش یا مقاومت در برابر عرق زیر بغل شوند)، از نظر بالینی مورد تایید و بر بدن موثر باشند و کمک به خشک ماندن کنند. البته گاها بعضی از ترکیبات می توانند تاثیر بیشتری داشته باشند.