قسمت اعظم موجودات زنده در سیاره‌ زمین، از نور قرمز در طول موج ۶۸۰ تا ۷۰۰ نانومتر، در فرآیند فتوسنتز استفاده می‌کنند، اما نوع جدید به جای آن، از نور نزدیک به فرو سرخ با طول ‌موج ۷۵۰ نانومتر استفاده می‌کند. این شیوه‌ی فتوسنتز در طیف عظیمی از سیانو باکتری‌ها، شناسایی شده است. مقاله‌ای که این اکتشاف را پوشش داده، در مجله معتبر Science منتشر شده است.

سیانو باکتری ها از ۳.۸ میلیون سال قبل تا به حال در کره زمین زندگی می کنند و از قطب شمال تا قطب جنوب و نواحی گرمسیری پراکنده شده اند. این موجودات از یک طرف دارای خصوصیات باکتری ها و از طرف دیگر دارای خصوصیات جلبک ها هستند. جالب است بدانید که، فعالیت فتوسنتزی این موجودات، حیات را بر روی خشکی امکان پذیر کرد. زیرا به دلیل اشعه ماوراء بنفش خورشید، امکان زندگی در خشکی وجود نداشت. ولی اکسیژنی که توسط سیانو باکتری های تولید می شد، با برخورد با اشعه ماوراء بنفش، به مولکول اوزون تبدیل می شد و لایه اوزون رفته رفته تشکیل شد و امکان حیات را در خشکی، بوجود آورد.

در نوع استاندارد و جهانی فتوسنتز که در درختان صورت می گیرد؛ از رنگدانه‌ی سبز «کلروفیل-a» برای دریافت نور و بکارگیری آن برای ساخت مواد شیمیایی زیستی مفید و اکسیژن استفاده می‌شود. روش جذب نور توسط کلروفیل-a به این معنا است که فقط انرژی حاصل از نور قرمز می‌تواند برای فتوسنتز استفاده شود. از آنجا که کلروفیل-a در همه‌ گیاهان، جلبک‌ها و سیانو باکتری‌هایی که می‌شناسیم وجود دارد، این نکته مد نظر بود که انرژی نور قرمز، محدودیت قرمزی برای فتوسنتز لحاظ می‌کند؛ یعنی کمترین میزان انرژی مورد نیاز برای برطرف کردن تقاضای شیمیایی که اکسیژن تولید می کند.
با این حال، وقتی برخی سیانو باکتری‌ها تحت نور نزدیک به فرو سرخ رشد می‌کنند، سیستم‌های استاندارد حاوی کلروفیل-a کارایی‌شان را از دست داده و سیستم‌های متفاوتِ حاوی نوع متفاوتی از کلروفیل، یعنی کلروفیلf- جای آن‌ را می‌گیرد. تاکنون تصور بر این بود که کلروفیل-f فقط از نور بهره‌برداری می‌کند. اما مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد که کلروفیل-f نقشی کلیدی در فتوسنتز و تحت شرایط کم نور، ایفا می‌کند و آن‌ها از نور فروسرخِ کم انرژی، برای انجام فرآیندهای شیمیایی پیچیده استفاده می‌کنند. این نوع فتوسنتز چیزی فراتر از محدودیت قرمز است.