آلودگی محیط زیست بویژه آلودگی دریاها از مسایل بغرنج و تهدید کننده است که بشر امروز با آن مواجه است. مبارزه با آلودگی های شیمیایی و موادی که سلامت محیط زیست را دچار مخاطره می سازند از اهم وظایف و رسالت جامعه امروز است. دریا یکی از منابع غنی و دارای امتیازهای ویژه ای برای تامین قسمتی از نیازهای بشر در طول تاریخ بوده و هست، بنابراین حفظ محیط زیست آن و جاندارانی که در آن زندگی می کنند در تداوم زندگی انسانها نقش بسزایی دارد. آلودگی عبارتست از انتقال یا داخل سازی مستقیم و یا غیرمستقیم مواد یا انرژی توسط بشر به محیط زیست که در نتیجه آن به محیط زیست دریایی، اثرات زیان آوری از طریق ایجاد خطر جهت منابع زیستی، خطر برای سلامتی بشر، ایجاد موانع در ارتباط با فعالیت های دریایی شامل ماهی گیری، صدمات ناشی از استفاده از آب دریا و کاستن منابع تفریحی وارد خواهد ساخت. در برخی جاها در اقیانوس ها شمار این ذرات حتی بیشتر از شمار پلانکتون ها هستند که سطوح بالای اقیانوس ها محل زندگی آنها است. ماهی ها این ذرات پلاستیکی را هم می خورند و در نهایت معده آنها بیشتر حاوی پلاستیک است تا پلانکتون. از این رو ماهی ها به رغم داشتن شکمی پر از گرسنگی می میرند. در عین حال تنها ماهی ها نیستند که در معرض خطر وجود ذرات پلاستیکی در دریاها قرار دارند، بلکه این ذرات، زندگی پرندگان دریایی را نیز به مخاطره می اندازد. از یک طرف این احتمال وجود دارد که پرندگان در کیسه های پلاستیکی گیر افتاده و خفه شوند، از طرفی دیگر هنگامی که این پرندگان ماهی می خورند ذرات پلاستیکی وارد بدنشان می شود.
محققان آمریکایی در تحقیقات جداگانه اي موفق شدند دو تکنیک جدید را براي تسهیل در فرایند نابودي پلاستیک پیدا كنند كه برخوردهاي زیست محیطی این فرایند را كاهش می دهند. نتایج تحقیق اول که محققان لابراتور ملی آرگون در ایلی نویز انجام داده اند امکان تبدیل زباله پلاستیکی به کره های کوچک (گرانول) کربنی سیاه رنگ را نشان می دهد. این میکروکره ها می توانند در مراحل بعد در بخش های مختلف صنعتی مورد استفاده قرار گیرند. این محققان موفق شدند با ذوب زباله های پلاستیکی در یک راکتور با دمای ۷۰۰ درجه سانتیگراد این کره های کوچک کربن سیاه را به دست آورند. براساس گزارش نیوساینتیست، در تحقیق دوم که در لابراتورهای دانشگاه ایالت پنسیلوانیا انجام شد. این محققان توانستند نوعی پلاستیک را از پلیمرهای پلیفتالالدید (پیوندهای میان این پلیمرها از گروه های سیلیکات و الیلیک ) ایجاد کنند. این ماده در دمای محیط و در حضور یونهای فلئور می تواند حل شود به گفته این دانشمندان، با استفاده از این تکنیک می توان پاکت های پلاستیکی را تولید کرد که در تماس با آب و به ویژه، آنزیمهای جاندران دریایی حاضر در دریا ره راحتی تجزیه می شوند.