کیفیت خواب ممکن است در ماه رمضان تغییر یابد. در ایام به غیر از ماه رمضان، خواب شبانه مداوم است در حالیکه در ماه رمضان متناوب می باشد. به این صورت که افراد قبل از طلوع آفتاب بر می خیزند و سحری می خورند و دوباره می خوابند. این نوع اختلال در خواب ممکن است منجر به رخوت و تغییر عملکرد شناختی شده و در نهایت عملکرد افراد روزه دار را تحت تاثیر قرار دهد. در ماه رمضان اغلب مدت زمان خواب عمیق کاهش و زمان خواب سبک افزایش می یابد. به طور طبیعی شروع خواب با کاهش سریع دمای مرکزی بدن همراه است و حداکثر این کاهش ۶۰ دقیقه قبل از شروع خواب اتفاق می افتد. زمانی که دمای بدن توسط عوامل تغذیه ای مانند غذای ادویه دار، مواجهه با نور روشن قبل از خواب و ورزش هنگام شب افزایش می یابد، به خواب رفتن با تاخیر همراه می شود. مطالعات تاخیر در به خواب رفتن شبانه و کاهش مدت زمان خواب عمیق را در ماه رمضان نشان داده اند. تغییر زمان صرف وعده های غذایی در ماه رمضان می تواند خواب افراد را تحت تاثیر قرار دهد. افراد روزه دار باید به منظور صرف وعده سحری قبل از اذان صبح از خواب بیدار شوند و غذا بخورند. این امر باعث می شود چرخه خواب در ماه رمضان مانند روزهای معمول سال نباشد. به عبارت دیگر خواب به صورت مداوم نباشد. به همین علت ممکن است مدت زمان خواب نیم روز به منظور جبران خواب شبانه افزایش یابد. همچنین بیشتر مسلمانان پس از صرف وعده سحری، دوباره می خوابند و ممکن است دیرتر از ایام دیگر سال از خواب بیدار شوند. این تغییرات می تواند الگوی خواب را تحت تاثیر قرار دهد. در مجموع این مساله که تاثیر روزه داری ماه رمضان در مورد فاصله زمانی به خواب رفتن چگونه است، بسته به عادات تغذیه در ماه رمضان و عوامل دیگر متفاوت است. هر چه فاصله زمانی آخرین وعده غذایی و یا میان وعده با زمان خواب کوتاهتر باشد، به خواب رفتن فرد را با مشکل مواجه می سازد. زیرا غذا خوردن دمان بدن را افزایش می دهد و افزایش دمای بدن از خواب آرام جلوگیری می کند. بنابراین، باید سعی شود تا فاصله زمانی مناسب بین غذا خوردن و خوابیدن رعایت شود..