اسکی یا برف‌سُری به عنوان یک وسیله رفت و آمد، عمری به قدمت انسان دارد ولی به عنوان ورزش فعالیتی به شمار می آید که در کشورهای شمال اروپا از حدود ۳۰۰ سال پیش آغاز شده است. کلمه «اسکی» از زبان دانمارکی اخذ شده و بعضی ها اصل آن را مربوط به زبان اریایی می دانند. برای مثال اسکی را به زبان نروژی (آاندر) و به زبان سوئدی (لوزوا) می نامند که مبدا تمام این واژه ها کلمات اریایی است. امروزه ثابت شده که اسکی را در هفده قرن پیش می شناخته اند. در سال ۱۸۵۵ ستوان یکم (ویدمن) از اکیپ شکارچیان پیاده اولین کسی بود که پس از مطالعات زیاد دستور داد اسکی های او را از چوب زبان گنجشک بسازند چون این چوب بسیار محکم و بادوام و سبک است و حالا هم در بعضی از کارخانجات اسکی سازی برای ساختن اسکی از چوب مزبور استفاده می کنند. یکی از مزایای شایان ذکر این ورزش بهبود و ارتقای سیستم قلبی-عروقی بدن است. همچنین انجام این ورزش میزان هشیاری فرد را نیاز افزایش می بخشد و ورزشکار قادر می شود تا عکس العمل سریعی را نسبت به هر محرک خارجی از خود نشان دهد. از این گذشته فرد قادر می شود تا به راحتی و بدون احساس هیچگونه استرسی به فعالیت های روزانه خود بپردازد. ورزش های هوازی نظیر اسکی، گردش خون را تنظیم کرده و سبب می شود که کلیه ی بافت های بدن در بهترین حالت خود قرار بگیرند. این امر سبب می شود که فرد به ندرت دچار بیماری هایی نظیر فشار خون و یا سکته ی قلبی شود. یکی دیگر از فواید اسکی افزایش HDL و یا همان کلسترول خوب خون است. این امر به بدن کمک می کند تا کلسترول بد و یا LDL را حذف کند، چرا که فردی که اسکی می کند چربی بسیار زیادی را سوزانده و وزنش کاهش پیدا می کند.