بیومتریک، علم تعیین یا تایید هویت یک شخص مبتنی بر خصوصیات فیزیولوژیکی یا رفتاری می باشد و یک ویژگی منحصربه فرد و قابل اندازه گیری برای تشخیص هویت می باشد. عموما در سیستم های بیومتریک از دو نوع ویژگی مختلف افراد جهت شناسایی استفاده می شود که در زیر به آنها اشاره می شود:
پارامترهای فیزیولوژیکی: اساس شناسایی در این کلاس، اندازه گیری و آنالی مشخصه های ثابت یک شخص می باشد. این دسته از ویژگی ها به مجموعه ای از خصوصیات همراه انسان اعم از اثر انگشت، عنبیه چشم، چهره، دی ان آ و غیره اشاره دارد، این ویژگی ها عمدتا از بدو تولد انسان و گه گاه قبل از تولد انسان شروع به شکل گیری نموده و تا آخر عمر در بدن انسان ثابت و غیرقابل تغییر ( گاها با تغییرات بسیار اندک) می مانند. 
پارامترهای رفتاری: شناسایی الگوهای رفتاری مشخص یک فرد می باشد که این ویژگی ها در حقیقت خصوصیات ناشی از رفتارهای انسان هاست نظیر راه رفتن انسان، نحوه فشردن دکمه ها مثلا موبایل، صفحه کلید و غیره که می تواند بیان گر مشخصات یک انسان خاص باشد نظیر راه رفتن یک انسان که گاهی با نگاه کردن آن از پشت سر می توان تشخیص داد که وی کدام یک از دوستانتان است. 
پنج ویژگی زیست سنجی (بیومتریک) شامل موارد زیر است:
- جهان بودن: زیست سنجی یک ویژگی جهانی است که هر فردی از آن برخوردار است.
- متمایز بودن: هر فردی دارای ویژگی زیست سنجی مجزا می باشد.
- ماندگاری: ویژگی های زیست سنجی هرگز در طول زمان تغییر نمی کند.
- قابل جمع آوری: ویژگی های زیست سنجی می تواند اندازه گیری شده و به راحتی با دستگاه های موجود مانند دستگاه های تشخیص اثر انگشت و ... بدست آید.
- منحصر به فرد: ویژگی های زیست سنجی برای هر شخص منحصر به فرد می باشد.