واژه بیومتری از واژگان یونانی Bios به معنی حیات و Metrikos به معنی میزان آمده است. می دانیم که بشر به طور غریزی از برخی خصوصیات بدن همچون چهره، طریقه گام برداشتن یا صدا برای تشخیص یکدیگر استفاده می کند. بنابراین، امروزه با تنوع وسیعی از کاربردها، نیاز به برنامه های تایید قابل اعتماد برای تایید هویت یک شخص، تشخیص افراد بر مبنای خصوصیات بدن آنها، در کاربردهای تکنولوژی امروزی، بیش از پیش جالب توجه شده است. بطور سنتی، اسم رمز و کارت های شناسایی افراد برای محدود کردن اجازه ورود به سیستم های امنیتی استفاده شده اند، اما این متدها غیر قابل اعتماد می باشند و می توان به راحتی در آنها نفوذ کرد، در حالی که خصوصیات زیست سنجی (بیومتریک) نمی تواند اقتباس، دزدیده، یا فراموش شود و جعل کردن آن عملاً غیرممکن می باشد. بیومتریک، علم تعیین یا تایید هویت یک شخص مبتنی بر خصوصیات فیزیولوژیکی یا رفتاری می باشد و یک ویژگی منحصر به فرد و قابل اندازه گیری برای تشخیص هویت می باشد. یک سیستم بیومتریک اساساً یک سیستم تشخیص الگو می باشد که فردی را بر مبنای بردار ویژگی مشتق شده از خصوصیات فیزیکی و رفتاری که شخص مورد نظر شامل می باشد، تشخیص می دهد. بردار ویژگی پس از استخراج شدن، معمولاً در یک پایگاه داده ذخیره می گردد و یا بر روی یک کارت هوشمند داده شده به فرد ذخیره می شود. یک سیستم زیست سنجی مبتنی بر خصوصیات فیزیکی عموماً قابل اتکاتر از سیستم زیست سنجی است که از خصوصیات رفتاری اقتباس شده باشد، اگرچه ممکن است جمع آوری خصوصیات رفتاری در برخی کاربردهای خاص، آسان تر باشد. اضافه کردن بیومتریک مزایای متعددی دارد چرا که جعل یا توزیع آن مشکل می باشد، از دست داده و یا فراموش نمی شود و کپی کردن ازآن نیز مشکل است. بیومتریک یک عامل مقیاس پذیر برای احراز هویت قوی کاربر است که بسیاری از سازمان ها می توانند خود و کاربرانشان را امن نگه دارند. همچنین با سرعتی که همه چیز به اینترنت متصل می شود احراز هویت چند عاملی یک راه حل مناسب برای اطمینان از امنیت و محرمانگی در شبکه های اینترنت اشیاء می باشد.