موشک های مادون قرمز برای یافتن و دنبال کردن اهداف هوایی مانند هواپیما و بالگردها از تشعشع حرارتی آنها استفاده می کنند. فرآیند هدف یابی در این موشک ها به کمک ابزاری که به طور معمول در نوک آن نصب شده و جستجوگر نام دارد صورت می پذیرد. انرژی حرارتی ساطع شده از اهداف که در باند الکترومغناطیس و در محدوده امواج مادون قرمز قرار دارند، امکان شناسایی و ردیابی اهداف را توسط جستجوگرهای مادون قرمز فراهم می کنند. جستجوگرهای مادون قرمز انرژی حرارتی رها شده از هدف را به سیگنال های الکتریکی تبدیل کرده و از اطلاعات این سیگنال ها مانند فرکانس، دامنه،عرض پالس و فاز، موقعیت هدف را تعیین کرده و سیگنال های کنترلی مناسب را جهت ردگیری هدف، به قسمت هدایت و کنترل ارسال می کنند. با جدی شدن تهدیدات موشک های مادون قرمز، اقدامات متقابل مادون قرمز به منظور مقابله با این نوع از موشک ها مورد توجه قرار گرفت. انواع مختلفی از اقدامات متقابل جهت فریب جستجوگرهای مادون قرمز استفاده می شوند مانند: پارازیت اندازهای مادون قرمز، چف ها، فلیرها، دکوی های حرارتی و غیره . یک روش ساده مقابله بااین موشک ها پرتاب فلیر (اهداف کاذب) از اهداف هوایی است. یک فلیر مادون قرمز  به طور معمول از اهداف هوایی پرتاب می گردد و دارای تشعشعی چندین برابر تشعشع هدف است. با توجه به این که جستجوگرهای موشک، منابع با شدت بیشتر را ردیابی می نمایند، بنابراین جستجوگر، هدف کاذب (فلیر) را ردیابی می کند و در ردیابی هدف واقعی دچاراختلال می گردد. استفاده از فلیرها در برابر موشک های مادون قرمز بسیار موثر، ساده و کم هزینه است.