يکی از ويژگیهای بیتکوين غیرمتمرکز بودن آن است؛ يعنی اين فناوری برای تائید تراکنش ها يک مجری مرکزی ندارد. حال این سوال به وجود می آيد که با نبود يک مرکز، تراکنش ها چگونه تائید یا رد می شوند؟ بیتکوين چگونه تولید می شود؟ چه سازمانی تعیین می کند که قوانین سیستم چگونه تغییر کند؟ پاسخ اين است که چون شبکه مبتنی بر شبکه P۲P است، تائید تراکنش ها توسط خود افراد انجام می گیرد و نیازی به وجود شخص ثالث نیست. بیتکوين توسط استخراج کنندگان تولید می شود که در ادامه در مورد عملکرد استخراج بیشتر توضیح خواهیم داد. قوانین توسط گسترش دهنده های اولیه نوشته شده اند و غیرقابل تغییر است. برنامه به شکلی نوشته شده است که در طول زمان به طور خودکار به روزرسانی می شود. چالش کلیدی بیتکوين در ويژگی غیرمتمرکز بودن آن است که ابتدا به شکل اجماع توزيع شده در نظر گرفته شده بود. به اين مفهوم که برای تائید تراکنش ها تمام نودهای صحیح موجود در شبکه، شرکت کنند؛ يعنی زمانی که آلیس می خواهد تراکنشی را انجام بدهد بايد اين تراکنش را به تمام به نودها ارسال کند تا صحت آن را بررسی کنند. پیشبرد این روند به دلیل وجود نودهای خرابکار در شبکه (به این مفهوم که بدون دلیل تراکنش ها را تایید نکنند)، برخط نبودن همه نودها در زمان ارسال تراکنش، تاخیر بالای انجام تراکنش ( زیرا نودها به طور مستقیم با هم در ارتباط نیستند و در طول زنجیره به هم مربوط می شوند و ارسال تراکنش به همه نودها زمان گیر است) دشوار بود. در ادامه روش های متفاوت تخصیص پاداش را بررسی می کنیم:
- روش Proof of work: روش پیشنهادی ديگر انتخاب نود تصادفی بود که نودها در ازای داشتن رفتار صادقانه، پاداش دریافت کنند. به این شکل که نود به طور تصادفی انتخاب شود و تراکنش ها را بررسی کند و تراکنش های تائید شده را در قالب جديد قرار دهد و با ايجاد قالب جديد پاداش دريافت کند.

انواع پاداش:
reward Block:‎ که به ازای ساخت هر قالب جديد به استخراج کننده تعلق می گیرد و مقدار آن ثابت است و هرچند سال يکبار با به روزرسانی شبکه مقدارش کاهش می يابد.

Fees Transaction:‎ به ازای تائید هر تراکنش، به استخراج کننده تعلق می گیرد. مقدار آن توسط نودی که درخواست تراکنش را داده، تعیین می شود.