از سال ۱۹۱۹، بیماریهای قلبی و عروقی به عنوان اولین عامل مرگ و میر در امریکا مطرح شده است. مطالعات نشان داده است که  مصرف مداوم ماهی، با کاهش خطر بیماریهای قلبی و عروقی و سکته قلبی همراه است. همچنین تحقیقات نشان داده اند که جایگزینی گوشت قرمز با ماهی در جیره غذایی انسان، با کاهش معنی دار خطر بیماریهای قلبی و عروقی همراه است. در مقایسه با گوشت قرمز، گوشت ماهی شامل همان مقدار پروتئین ولی میزان بیشتری اسید چرب امگا-۳ و میزان کمتری چربی اشباع شده و کلسترول است. اگرچه کاهش خطر بیماریهای قلبی و عروقی ناشی از مصرف ماهی به خاطر اسیدهای چرب اشباع شده است، اما باقی مواد مغذی از جمله پروتئین، اثرات مفیدی دارند. غذاهای دریایی، ترکیب پیچیدهای از مواد مغذی مختلف از جمله پروتئین و اسید چرب امگا-۳ هستند. علاوه بر مواد ذکرشده، وجود مواد معدنی در فرآورده های دریایی نیز بر اهمیت آنها در رژیم مصرفی روزانه افزوده است. غذاهای دریایی در مقایسه با گوشت دامها حاوی مقادیر بیشتری مواد معدنی می باشند. به طورکلی این محصولات منابع خوبی از منیزیم، کلسیم، آهن و فسفر و همینطور گروهی از مواد معدنی که عناصر کمیاب نامیده می شوند، یعنی ید، فلوئور، سلنیوم، منگنز و کبالت می باشند که به خصوص وجود این گروه اخیر در این فرآورده ها، از ارزش تغذیه ای زیادی برخوردار است.  با مصرف ماهی، این مواد تأثیرات پیچیدهای بر سلامتی انسان می گذارند.