عضله همیشه در حال تولید الکتریسیته است ولی میزان این تولید متغیر است. در حین استراحت و یا موقعی که عضله منقبض می شود مقادیر متفاوتی الکتریسیته در عضله بوجود می آید. روش انجام الکترومایوگرافی به این صورت است که ابتدا سوزن های بسیار ظریفی از طریق پوست به داخل عضله مورد نظر فرستاده میشود. این سورن های فلزی می توانند الکتریسیته تولید شده در عضله را دریافت کرده و آن را از طریق سیم هایی به یک دستگاه خاص منتقل کنند. دستگاه ذکر شده امواج الکتریکی جمع آوری شده را تقویت و سپس ثبت می کند. دستگاه الکترومايوگراف فعالیت الکتريکی عضلات اسکلتی را آشکار، پردازش و ثبـت می کند .شکل موج به دست آمده که الکترومايوگرام نامیده می شود نمايانگر وضـعـیــت فـیــزيــولــوژيــك يـك عضلـه يـا دستـه اي ازعضـلات ورشتـه هـاي عصبـی کنترل کننده آن است .در اثر انتقال سیگنال هاي عصبی به عضله تارهاي عضلانی فعال شده وايجاد پتانسیل عملی می نمايد که به آن الکترومايوگرام گويند.اين موج در واقع خواست انسان را در انجام حرکت نشان می دهد.الکترومايوگرافی مطالعه عملكرى عضله از طریق تحلیل سیگنال الکتریکی تولید شده حین انقباضات عضلانی است. فاکتورهایی که در خروجی الکترومایوگراف تاثیر می گذارند از جمله: خواص آناتومیکی،شکل هندسی و پراکندگی فیبرهاي هر واحد حرکتی، طول ماهیچه نیروي وارده به ماهیچه، سرعت انقباض ماهیچه، خستگی ماهیچه ،مقاومت پوست ، مکان قرار گیري الکترودها ، خصوصیات الکترود و آمپلی فاير مورد استفاده ،نويزهاي محیط و آرتیفکت هاي حرکتی می باشند. اين عوامل نقش بسزایی در تعیین شکل موج دارند. بنابراین تغییر جزئی ایناها، شکل جدیدی از همان واحد حرکتی را رسم می کند.