با وجود افزایش روزافزون تولید آنتی بیوتیک های جدید، مقاوم شدن باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها به مشکل بزرگ جهانی تبدیل شده است. از این رو امروزه محققان به سمت جایگزین های گیاهی روی آورده اند که ضمن دارا بودن اثرات ضدباکتریایی، فاقد عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای شیمیایی هستند. آویشن شیرازی جزء خانواده نعناعیان و از گیاهان بومی ایران است که به طور سنتی به عنوان افزودنی و چاشنی به مواد غذایی افزوده می شود. اندام دارویی این گیاه، برگ ها و گل های آن است و از ترکیبات اصلی موجود در اسانس این گیاه، کارواکرول، تیمول، لینالول و پاراسیمن بوده که اثرات ضدمیکروبی آنها قبلا به اثبات رسیده است. اسانس این گیاه به دلیل داشتن ترکیبات منوترپنی فنلی، یکی از موثرترین اسانس های گیاهی با خاصیت آنتی اکسیدانی و ضدمیکروبی به شمار می رود. تیمول یکی از مهمترین ترکیبات مونوترپنی اکسیژنه با خاصیت ضدباکتریایی و ضدقارچی و جلوگیری کننده از رشد تولید مایکوتوکسین است که در آویشن و تعداد زیادی از گیاهان یافت می شود. همچنین از این گیاه برای درمان دردهای روماتیسمی، گزیدگی حشرات، ضدعفونی کردن زخم ها و امراض جلدی استفاده می شود. تحقیقات نشان داده اند که اسانس آویشن شیرازی روی برخی دیگر از عوامل قارچی و انگلی موثر است که این خاصیت ضدباکتریایی و ضدقارچی آویشن به واسطه حضور مواد فنولی آن مثل تیمول و کارواکرول است که این مواد از اجزای اصلی اسانس آویشن هستند.