مقوله رویا، با توجه به تصویرسازی منحصر به فردی که در آن مشاهده می شود، از دیرباز مورد توجه بسیار بوده است. این تصویرسازی منحصر به فرد سبب نگاه معنوی به آن در طول تاریخ شده و همواره، از آن به عنوان ابزاری برای ارتباط باجهان دیگراستفاده می شده است. خواب و رویا دو مقوله پیچیده ای هستند که درعین مجزا بودن، درهم تنیدگی خاصی با یکدیگر دارند. نظریه های مربوط به چگونگی و عملکرد رویا و خواب از آغاز تاریخ تا به اکنون با ما بوده و ثبت شده اند. بی تردید مرموزترین جنبه خواب، رویا است. با توجه به کتیبه های به دست آمده از نخستین مراکز تمدن بشری می توان قضاوت کرد که این پدیده در طول هزاره های چندی که برتمدن بشری گذشته، همواره مورد توجه و کنجکاوی بوده است. در قرون جدید نظریات مربوط به خواب و رویا با کارهای فروید، آدلر و یونگ ادامه یافت. به نظر فروید، خواب دیدن ضامن حفظ تعادل روانی انسان بود. از دید او رویا عبارت بود از بازنمایی انگیزه های واپس رانده شده جنسی و تهاجمی که به دلیل فشارهای محیطی و تابوهای اجتماعی فرصت ظهور در زمان بیداری را نداشتند و در زمان خواب که این فشارها در خلوت درون ذهن برداشته می شد، سرریزمی شدند و ظاهر می گشتند. پس از کارهای فروید، پژوهش در مورد رویا با کارهای دامهوف، هابسون و اشنایدر به طرز کارکرد گرایانه تری ادامه یافت. چنانکه دامهوف می گوید: اموری که مردم در رویاهای خود آشکار می کنند، همان چیزهایی است که در زندگی بیداری دارند. مردم در خواب چیزهایی می بینند که در بیداری درباره آنها فکر می کنند یا کاری انجام می دهند. آنها تاکید بیشتری بر محتوا و مداخله در محتوای رویا داشتند به طرزی که بعدها این مداخلات منجر به روش های کدگذاری رویا شد و این امر در کارهای اشترودل بیشتر نمایان شد. در عصر حاضر با تاکید بر اختلالات خواب و طبقه بندی آن و همپوشی بسیاری که با دیگر اختلالات جسمانی و روانی دارد، در این حوزه پیشرفتهای بسیاری به وجود آمده است. اما هنوز به نظریه فراگیر و الگویی یکپارچه درباره خواب و رویا که بتواند تمام جنبه های آن را پوشش دهد، دست نیافته ایم. از این روی هنوز راه زیادی برای دست یافتن به ماهیت دقیق کارکرد و محتوای خواب و رویا مانده است.