نانو از لغت یونانی (نانوس) به معنای (کوتوله) گرفته شده است و در اصل علمی است که درباره اجسام بسیار کوچک مطالعه می کند. یک نانومتر یک میلیونیم میلیمتر و ده مرتبه کوچکتر از اتم هیدروژن است. تامسی کنی محقق دانشگاه استنفورد آن را چنین توصیف می کند: اندازه ای که ناخن شما در یک ثانیه رشد می کند. هر چند که تعریف دقیقی از این علم وجود ندارد. مؤسسه علوم طبیعی در آمریکا نیز آن را چنین تعریف می کند: تحقیق و توسعه علم در بارهٔ موادی به اندازه تقریباً ۱ تا ۱۰۰ نانومتر در موارد خاص اندازه ها ممکن است کوچکتر از یک نانومتر یا بزرگتر از صد نانومتر باشد. به نظر می رسد که تمام این برنامه ها تا واقعیت فاصله زیادی داشته باشد. اریک کدر کسلر که به عنوان یکی از بنیانگذاران نانوتکنولوژی شناخته می شود، این واژه را در سال ۱۸۹۱ در کتابش با عنوان ماشین آفرینش (creation of Engines) قرار داده است. کسلر در گذشته یکی از محققان انیستیو تکنولوژی ماساچوست (MIT) بود او آیندهای را ترسیم می کند که در آن ماشینهای بسیار کوچک قادرند سلولهای بیمار را به طور مجزا در جریان خون مداوا کنند، مغزهای مصنوعی را توسعه دهند، آلودگی محیط زیست را از بین ببرند و هر چیزی را از ساختمانها گرفته تا فضاپیماها، به طور کامل اتم به اتم و با دقتی بی نظیر مورد آزمایش قرار دهند. از آنجائی که می توانند خودشان را باسازی کنند، می تواند با رونق و توسعه از مسائل بزرگی نظیر فقر و گرسنگی هم نجات دهند. در واقع آنها یک انقلاب صنعتی جدید به حساب می آیند. کسلر اولین فردی نبود که رویای این دنیای کوچک را در سر داشت. تقریباً سه دهه قبل در ۹۸ دسامبر ۱۸۹۸ ریچارد فایمن فیزیکدان مشهور سخنرانی معروفی را در انجمن فیزیک آمریکا ارائه داد در آن سخنرانی با عنوان: در آنجا فضای زیادی وجود دارد، ادعا کرد که تمام کلماتی که در جهان تا آن تاریخ به رشته تحریر در آمده می توان بر روی حجمی به اندازه یک دهم میلیمتر جای داد که تقریباً به اندازه کوچکترین ذره گرد و غباری است که انسان می تواند ببیند چنین متنی به صورت دیجیتالی ذخیره می شود