علم هیدرولوژی طی قرن گذشته به طور کامل دگرگون شده و از ماهیت تجربی و ابزارگونه اش در اوایل قرن بیستم تا مؤلفه ای کلیدی در علوم زمین در اوایل قرن بیست و یکم تغییر کرده است. درک هیدرولوژیکی در گذشته، حاصل تکرار ناخوشایند چرخه های آزمون و خطا و تجربه است، امــا امروزه بــا تغییر نوع نیازهای اجتماعی و دستیافت های تکنولوژیکی، پیشرفتهایی متمایــز در درک هیدرولوژیکی نسبت به گذشته حاصل شده است. در حال حاضر، منابع آب شیرین و مدیریت مؤثر آنها کانون اصلی توسعه پایدار و رفاه جوامع بشری است و در واقع رفاه، موفقیت و کارآمدی جوامع انسانی در گروی پایداری بلندمدت اکوسیستمهای پیچیده وابسته به آب و عملکرد کامل آنها می باشد. با توجه به فشارها و تهدیدهای فزاینده ناشی از توسعه جوامع انسانی بر کمیت و کیفیت منابع آب شیرین در تمام نقاط جهان، به شدت ضروری است که پژوهشهای پیشِرو بر درک چگونگی ارتباط و پیوستگی میان جوامع انسانی با سیستم هیدرولوژیکی متمرکز شوند. به طور یقین در چنین شرایطی پیش بینی واکنشهای حوضه های آبریز، تنها با تکیه بر هیدرولوژی سنتی ممکن نخواهد بود. این شرایط منجر به تحولی در علم هیدرولوژی گردید و موضوع جدید هیدرولوژی اجتماعی در سال ۲۰۱۲ برای اولین بار مطرح شد. هیدرولوژی اجتماعی در جستجوی شناسایی راهی است که در آن سیستم پیوسته انسان- آب تکامل می یابد. در ایــن نگرش جـدید یکپارچگی جامع جنبه های محیطی و اقتصادی- اجتماعیِ هیدرولوژی به طور مؤثری در نظر گرفته شده و برهم کنشها، بازخوردها و هم تکاملی رفتار جوامع انسانی با سیستم هیدرولوژیکی با تمرکز بر اصول علمی و بنیادین شناسایی و تحلیل می شود. در حال حاضر مدل های هیدرولوژیکی موجود عمدتاً فقط برای حوضه های آبریز طبیعی و بکر مناسب هستند و عموماً برهم کنشهای اجتماعی در مدل هایی جداگانه بررسی می شوند، بنابراین برهم کنش های میان دو حوزه هیدرولوژی و اجتماعی به خوبی درک نمی شوند. بنیادین از شرایط درهم پیچیدهی سیستمهای انسانی- آبی نقشی اساسی را در اتخاذ تصمیمات مدیریتی آبی با هدف حفظ پایداری سیستمهای آبی ایفا خواهد نمود.