تمرین هاى پلیومتریک نوعی تمرین انفجاري است که دو ومیدانى کارها، ژیمناست ها و وزنه برداران روسى براي نخستین بار در المپیک تابستانی ۱۹۶۰ازآن بهره گرفتند. یوری وروشانسکی، مربی معروف روسی، با افزودن تمرین های پرشی به تمریناتش، موفقیت قابل توجهی را برای ورزشکاران رقم زد. او ادعا کرد که افراد با شرکت در این تمرین ها می توانند پرش و سرعتشان را به طور معناداری افزایش دهند. تمرین هاى پلیومتریک در حال حاضر بهترین روش تمرینی براي ورزش هایی است که به افزایش توان انفجاری، پرش عمودی ورزشکاران برای رسیدن به سطح بالالی عملکرد نیاز دارد. گرچه امروزه تمرین هاى پلیومتریک خیلی سریع جاي خود را به عنوان جزء لاینفک برنامه هاي تمرینی در میان بسیاري از رشته هاي ورزشی باز کرده است؛ اما اغلب روش استفاده از این تمرین ها به دلیل فقدان اطلاعات علمی مناسب می تواند از نظر فیزیولوژیک به کارایی و بازدهی پایین منجر شود و از طرفی، آسیب دیدگی هایی را نیز درپى داشته باشد. با اینکه اثر تمرین های پلیومتریک روشن است اما به دلیل اثر کوفتگی عضلانی، بسیاری از مربیان از پرداختن به ان صرفنظر می کنند. بنابراین یافتن روشی که با داشتن همان آثار بر متغیرهای اجرا از کوفتگی عضلانی بکاهد ضروری به نظر می رسد. یکی از روش های نوین این تمرین ها، تمرین هاى پلیومتریک در آب است که در محیط آبی می تواند منجر به بهبود پرش عمودي با خطر آسیب پذیري کمتر شود. انجام دادن تمرین های پلیومتریک در آب هم پرش عمودی را بهبود می بخشد و هم با کوفتگی کمتری همراه است.