امروزه پچ هاي پوستي به طور گسترده براي دارورساني کاربرد دارند. حضـور رگهاي خونی فراوان و سـطح جـذبی بـالا در پوسـت، سبب تبدیل شدن این ارگان به یکـی از مسـیرهاي مهـم دارورسانی می گردد. دارورسانی پوستی به منظور درمـان عارضـه هاي موضـعی، سیسـتمیک و مصـارف آرایشـی، قدمتی طولانی دارد. در مصر باستان، روغنهـاي گیـاهی (روغن کرچک، زیتون و کنجد) و چربیهاي حیوانی به شکل پماد و کرم تهیـه می شـد و در درمـان بیماريهـای موضــعی کــاربرد داشــت. بــه ایــن فراورده هــا، عصــاره گیاهانی مانند رزماري و نعناع جهـت خوشبـو کـردن و مواد رنگی براي مصـارف آرایشـی افـزوده می شـد. هنگامی که یک سیستم دارویی به صـورت موضـعی بـه کار مـی رود، دارو از حامـل خـود بـر روي سـطح بافـت پوست انتشار می یابـد. بـراي ورود دارو بـه پوسـت، سـه مسیر احتمالی وجود دارد: فولیکولهـاي مـو، کانالهـاي عرق و لایه شـاخی. مسـیر اپیـدرمی، محـل اصـلی ورود مواد به پوست است. راه عمده جذب پوستی براي اکثر داروها، مسیر درون سـلولی است. لایهي شاخی اپیدرم، سدي مهم در برابر عبور مواد است و موجب کاهش فراهمـی زیسـتی در مسـیر دارورسـانی پوستی می گردد. بـه همـین دلیـل تکنیکهـاي مختلـف براي افزایش عبور داروها از خلال پوست معرفی شده اند. بــا اســتفاده از مــواد جــذب افــزا، تکنیــک یونوفــورز، الکتروفورز، امواج اولتراسوند و بارگـذاري دارو در نـانو ذرات، نفوذ دارو به پوست تا حد زیـادي افـزایش یافتـه است.
پچ هاي پوستي با اهداف مختلف مانند دارورساني جهت ترک سيگار، کاهش درد، کنترل تهوع، درمان اختلالات هورموني و ضدبارداري در زنان کاربرد داشته اند. به طور کلي دو شکل از پچ هاي پوستي در بازار وجود دارد: پچ هاي مخزني و ماتريکسي. اولين نسل از پچ هاي پوستي براي انتقال دوز هاي کوچک داروها به بافت پوست طراحي شدند. در نسل دوم با استفاده از جذب افزاها و تکنيک هايي مانند يونوفورز، نفوذ داروها به پوست افزايش يافت. در نسل سوم از روش هاي متنوع مانند طراحي سوزن هاي بسيار ريز در بخش چسبنده به پوست، استفاده از تکنيک الکتروفورز و امواج اولتراسوند براي افزايش نفوذ به لايه ي شاخي استفاده شده است. نتايج مطالعات باليني اخير نشان داده اند که پچ هاي پوستي نسل سوم حتي توانايي انتقال ماکروملکول ها مانند انسولين و واکسن آنفولانزا را از خلال بافت پوست به سيستم گردش خون دارا مي باشند.