آلودگی صدا یکی از مهمترین عوامل فیزیکی زیان آور در محیط های کاری در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه محسوب می شود. آثار فیزیولوژیکی و روانی مواجهه با صدا بر انسان غالباً به تدریج ظاهر می شود و در درازمدت پیامدهای منفی روان شناختی آن از جمله رفتار پرخاشگرانه، خستگی جسمی- روانی، استرس، سرگیجه، سردرد، عصبانیت، حواس پرتی، اختلال خواب، کاهش بازده کاری بروز می کند. مواجهه با صدای بالاتر از ۸۵ دسی بل فشار خون سیستولی و دیاستولی را افزایش می دهد و همچنین بر بازه کار و تداخل در مکالمه اثر می گذارد. مکانیسم این ارتباط به روشنی مشخص نیست. به نظر می رسد سطوح بالای سر و صدا به ترشح آدرنالین و انقباض عروق محیطی و در نتیجه افزایش فشار خون به دلیل افزایش استرس منجر می شود. از سوی دیگر اثرات صدا تغییر در ضربان قلب، کاهش خروجی قلب و افزایش تعداد تنفس را به همراه دارد. این احتمال وجود دارد که افزایش طولانی مدت فشار خون ناشی از سر و صدا به فشارخون بالا و مزمن منجر شود. با توجه به سطوح بالای سر و صدا هر ارتباطی بین سر و صدا و افزایش فشار خون بر سلامت عمومی اهمیت زیادی دارد. لذا باید با کنترل صدا از طریق وسایل حفاظت فردی و جمعی درد و رنج کارگران را کاهش و کیفیت زندگی آنها را افزایش داد.