یک شبکه حسگر بی سیم شامل گره های حسگری است که در مناطق جغرافیایی استقرار یافته اند و کارشان نظارت بر پدیده هایی مانند رطوبت، دما، لرزش و زمین لرزه است. از آنجایی که شبکه های حسگر بی سیم شبکه هایی هستند که برای نظارت و کنترل محیط اطراف استفاده می شوند، انتقال داده ها در این شبکه ها به صورت مبتنی بر داده انجام می شود و پروتکل های مسیریابی در این شبکه ها باید به صورت مبتنی بر داده باشند. پیشرفت در تکنولوژی های شبکه های بی سیم، باعث شده است تا گره های حسگر در اندازه های کوچکتر و قدرتمندتر ظاهر شده و در مصرف انرژی کاراتر باشند و این باعث می گردد تا کاربردهای شبکه های حسگر بی سیم، دائماً افزایش یابند. شبکه های حسگر بی سیم از تعداد زیادی از گره های حسگر با قابلیت حس کردن، ارتباط بی سیم و پردازش داده تشکیل شده است. این گره های حسگر به صورت مشارکتی وظایف حس پیچیده و جمع آوری داده و کار تلفیقی در یک حوزه خاص را انجام می دهند. این شبکه ها در مواردی مانند نظارت بر شرایط محیطی، جمع آوری داده هایی نظیر دما و فشار، کاربردهای نظامی کاربرد دارند. سپس داده های جمع آوری شده توسط این حسگرها به ایستگاه پایه یا سینک ارسال می شوند. برای اداره کردن این شبکه های متراکم و توزیع شده باید چالش هایی نظیر مقیاس پذیری، تحمل خرابی، استحکام و ارایه راه حل هایی کارآمد از نظر انرژی مورد توجه قرار گیرد. شبکه های حسگر بی سیم نیز از نظر تهدیدات و حملات مخرب بسیار آسیب پذیر هستند و طراحی ساده سخت افزار از این ابزارهای الکترونیکی، مانع از بکارگیری مکانیسم دفاعی مرسوم شبکه ها می شود. شبکه های حسگر بی سیم در بسیاری از حوزه ها شامل ماشینی سازی یا اتوماسیون صنعتی، امنیت، تحلیل شرایط آب و هوا، دامنه وسیعی از سناریوهای نظامی کاربرد دارند.
کاربردهای شبکه های حسگر بی سیم:
۱- میدان های جنگی
۲- شناسایی محیط های آلوده
۳- مانیتور کردن محیط زیست
۴- بررسی و تحلیل وضعیت بناهای ساختمانی
۵- کاربردهای مختلف در زمینه پزشکی