در شبکه خودرویی تهدیدها و حمله های امنیتی مانند اطلاعات غلط ، انکار سرو یس، جعل هویت ، استراق سمع، تعلیق انداختن پیام، دستکاری سخت افزاری وجود دارد. برای امن بودن سیستم، نیازمندیهای امنیتی شامل احراز هویت ، یکپارچگی، محرمانگی، عدم انکار ضروری است. برای اطمینان از اینکه بسته/ داده توسط یک منبع قابل اعتماد ایجاد شده و جعلی نیست، بایستی احراز هویت صورت گیرد. در حالیکه از طریق احراز هویت ، شبکه می توانید از محل دقیق یک کاربر خاص در یک زمان خاص آگاه باشد، و اجازه می دهد مرکز صدور گواهینامه در صورت ایجاد مشکل دخالت کند. این امر حریم خصوصی را نقض می کند. افشای اطلاعات خصوصی رانندگان می تواند منجر به عواقب جدی شود. برای مثال، امکان ردیابی محل وسیله نقلیه هدف با توجه به مکانهای گذشته وسیله نقلیه، زمینه سرقت وسایل نقلیه و تهدید صاحبان خودرو را توسط افراد بدخواه فراهم می آورد. این تهدیدها باعث می شود تا کاربران تمایلی برای عضویت در شبکه خودرویی نداشته باشند. پس باید به دنبال راهی باشیم که هویت واقعی کاربران قابل شناسایی نباشد. بنابراین احراز هویت به صورت ناشناس یکی از راه کارهای حفظ حریم خصوصی در شبکه خودرویی می باشد.. حفظ حریم خصوصی همیشه یک نگرانی کلیدی است. بسیاری از محققان برای حل چالش کلیدی و مهم حفظ حریم خصوصی چندین دهه تلاش کرده اند تا سطح حریم خصوصی را افزایش دهند، یا به عبارت دیگر احتمال افشای اطلاعات خصوصی را محدود کنند.
راهکارهایی برای حفظ حریم خصوصی در این حوزه:
- احراز هویت با نام مستعار: این طرح با تغییرات مکرر نام مستعار حریم خصوصی را حفظ می کند.
- امضای گروهی: طرح امضای گروهی به اعضای معتبر گروه اجازه می دهد که به صورت ناشناس یک پیام را از طرف گروه امضا کند. بدین ترتیب، شناسایی فرستنده واقعی توسط هر کسی به جز مدیر گروه بسیار مشکل است.
- روش های ترکیبی: از ترکیب طرح امضای گروهی و نام مستعار برای احراز هویت استفاده می شود.