اپتوژنتيک به عنوان يک فناوري جديد و زير شاخه ي بيوتکنولوژي ترکيبي به کار گيري دو علم اپتيک و ژنتيک به منظور مطالعه و کنترل عملکرد انواع خاصي از سلول ها به-ويژه سلول هاي عصبي در بافت هاي زنده را فراهم مي آورد. اين فناوري با استفاده از روش هاي دستکاري ژنتيکي و بيان اختصاصي پروتئين هاي حساس به نور (اُپسين ها) در سلول يا سلول هاي هدف، امکان کنترل تحريکي يا مهاري جمعيت خاصي از سلول ها و رفتار هاي مرتبط را با دقت مکاني و زماني بالا فراهم مي آورد. از آنجا که بيان اين پروتئين ها در سلول هاي ويژه اي از جمله سلول هاي عصبي انجام مي پذيرد، بيشترين مطالعات اپتوژنتيکي در زمينه ي مغز و سيستم عصبي انجام گرفته و انتشار يافته است. اصول پایه ای اپتوژنتیک در مطالعات و مدلسازی ها به انتخاب صحیح آپسین، روش انتقال نور و بیان اختصاصی ژن مربوط می شود. پروتئین های حساس به نور به محققان این امکان را می دهند که نورن ها را به طور انتخابی فعال و غیرفعال نمایند. معرفی این پروتئین ها به سلول های کشت داده شده و یا سلول های مغزی جانوران زنده سبب تسهیل بررسی های ساختاری و عملکردی شبکه های عصبی می شود. این ابزارهای اپتوژنتیک امید تازه ای در کاربردهای بالینی به همراه دارد و در عین حال پتانسیل مدوله کردن فعالیت سلول های زنده خصوصا سلول های مدارهای مغزی را دارد که در بسیاری از ناهنجاری های نورولوژیکی یا اختلال دید نوروپاتی می تواند موثر واقع شود.